مقایسه تاثیر استفاده از آلژینات و کیتوسان در سنتز جاذب های زئولیتی گرانول شده مورد استفاده در حذف آرسنیک
عنوان مقاله: مقایسه تاثیر استفاده از آلژینات و کیتوسان در سنتز جاذب های زئولیتی گرانول شده مورد استفاده در حذف آرسنیک
شناسه ملی مقاله: JR_IJHE-16-3_004
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_IJHE-16-3_004
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
مریم طهماسب پور - Department of Chemical Engineering, Faculty of Chemical and Petroleum Engineering, University of Tabriz, Tabriz, Iran
لیلا ثنایی - Department of Chemical Engineering, Faculty of Chemical and Petroleum Engineering, University of Tabriz, Tabriz, Iran
معصومه چهارکام - Department of Chemical Engineering, Faculty of Chemical and Petroleum Engineering, University of Tabriz, Tabriz, Iran
خلاصه مقاله:
مریم طهماسب پور - Department of Chemical Engineering, Faculty of Chemical and Petroleum Engineering, University of Tabriz, Tabriz, Iran
لیلا ثنایی - Department of Chemical Engineering, Faculty of Chemical and Petroleum Engineering, University of Tabriz, Tabriz, Iran
معصومه چهارکام - Department of Chemical Engineering, Faculty of Chemical and Petroleum Engineering, University of Tabriz, Tabriz, Iran
زمینه و هدف: زئولیت ها از جمله جاذب های پرکاربرد در حذف آلاینده سمی آرسنیک هستند. هدف از این مطالعه تهیه جاذب های زئولیتی گرانولی شده، با استفاده از کیتوسان (CS/Fe-Clin) و آلژینات (Alg/Fe-Clin) و مقایسه آنها از لحاظ شکل ظاهری و میزان جذب آرسنیک است.
روش بررسی: جاذب های گرانولی به روش ژلاسیون یونی تهیه شدند. تاثیر پارامترهای نوع و غلظت محلول اتصال دهنده عرضی و نسبت اولیه مواد در شکل گیری گرانول ها و همچنین، تاثیر غلظت اولیه آرسنیک و مقدار جاذب بر میزان جذب آرسنیک مورد بررسی قرار گرفت. از آنالیزهای SEM،XRD ،FTIR وAAS جهت تایید نتایج استفاده گردید. داده های تعادلی با ایزوترم های فروندلیچ و لانگمویر مطابقت داده شد.
یافته ها: محلول اتصال دهنده عرضی کلرید آهن (III) ۲ درصد وزنی و نسبت اولیه ۴:۱ از آلژینات به نانوکامپوزیت برای (Alg/Fe-Clin) و محلول اتصال دهنده عرضی سدیم هیدروکسید + سدیم تری پلی فسفات ۲ درصد وزنی (۱ درصد + ۱ درصد) با نسبت اولیه ۳:۱ از کیتوسان به نانوکامپوزیت برای (CS/Fe-Clin)، برای سنتز گرانول های دارای شکل کروی، استحکام مناسب و ظرفیت جذب بالا انتخاب شدند. حداکثر راندمان جذب جاذب های Alg/Fe-Clin و CS/Fe-Clin به ترتیب در دوزهای ۰/۶ و g/L ۱ و در غلظت های اولیه ۲۰۰ وµg/L ۳۰۰، برابر با ۸۸/۱ و ۹۲/۹ درصد تعیین شد. qmax جاذب های Alg/Fe-Clin و CS/Fe-Clin توسط ایزوترم لانگمویر به ترتیب ۱۱/۱۱ و mg/g ۱۰ بدست آمد. نتایج با ایزوترم فروندلیچ برازش بهتری نشان دادند.
نتیجه گیری: با توجه به ظرفیت جذب مناسب، هر دو جاذب سنتز شده قابلیت حذف موثر آرسنیک را داشته و اتصال دهنده آلژینات نسبت به کیتوسان در این زمینه کارآمدتر است.
کلمات کلیدی: Zeolite nanocomposite, Arsenic, Chitosan, Alginate, Granular adsorbent, نانوکامپوزیت زئولیتی, آرسنیک, کیتوسان, آلژینات, جاذب گرانولی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1859642/