فاضل دهون - Kurdistan University of Medical Sciences
رضا قانعی قشلاق - Kurdistan University of Medical Sciences
ژینا بنفشی - Kurdistan University of Medical Sciences
مهسا مرادیانی - Kurdistan University of Medical Sciences

سابقه و هدف: انجام فعالیت های پیشگیرانه با مشارکت فعال بیمار و داشتن تبعیت از رژیم درمانی مهمترین رفتار مرتبط با بیماری دیابت است که سلامت مددجو را تضمین نموده و از شدت عوارض آن می کاهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان تبعیت از رژیم درمانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مراجعه کننده به درمانگاه دیابت شهر سنندج در سال ۱۳۹۷ انجام شد. مواد و روش­ها: در مطالعه حاضر تعداد ۱۸۱ نفر از بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهر سنندج که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده­های مطالعه با استفاده از فرم مشخصات دموگرافیک و  پرسشنامه استاندارد تبعیت از درمان در بیماران مزمن جمع­آوری شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۶ و در سطح معنی­داری ۰۵/۰ >P تحلیل شد. تجزیه و تحلیل داده با آزمون­های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی انجام شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره کلی تبعیت از درمان واحدهای مورد پژوهش برابر ۹۰/۱۸ ± ۲۵/۱۱۶بود. میانگین نمره کلی و نمره ابعاد مختلف تبعیت از درمان در بیمارانی که هموگلوبین گلیکوزیله غیرطبیعی داشتند به طور معنی­داری بیشتر از بیماران با هموگلوبین گلیکوزیله طبیعی بود (۰۰۱/۰P<). نتیجه­گیری: بررسی های بیشتر و ارائه راهکارها و برنامه ریزی دقیق تر در جهت افزایش تبعیت از درمان این بیماران و پیشگیری از بروز عوارض ناشی از عدم تبعیت از درمان در آنان ضروری می باشد.

Diabetes, Adherence to treatment, دیابت, تبعیت از درمان