فولادهای زنگ نزن آستنیتی در برابر خوردگی تنشی در محیط های حاوی یون کلر به صورت ترک های مرز دانه‎ای یا درون دانه‎ای یا مخلوطی از این دو به ترک خوردن مستعد هستند. نوع ترک خوردگی به غلظت محلول خورنده، تنش اعمالی بر نمونه، درجه حرارت آزمایش، نوع محلول خورنده، ترکیب شیمیایی و حالت متالورژیکی آلیاژ بستگی دارد. در این تحقیق پدیده خوردگی تنشی در فولاد زنگ نزن آستنیتی L ۳۱۶ حساس شده در محلول کلرید منیزیم خالص با غلظت های ۲۰، ۳۰ و۴۰ درصد وزنی و در دمای ۹۰ درجه سانتیگراد با نقش آماده سازی سطحی در به تاخیر انداختن زمان بروز ترک‎ها، مورد بررسی قرار گرفته است. با انجام عملیات سطحی نمونه ها از قبیل ماسه پاشی و ساچمه زنی، مشاهده شد که در اثر ایجاد تنش پسماند فشاری در سطح نمونه‎ها، زمان شروع ترک نسبت به نمونه‎های بدون عملیات سطحی به طور قابل ملاحظه ای به تعویق می افتد. در نمونه هایی که تحت عملیات سطحی قرار گرفته بودند، تعداد ترک‎ها نسبت به نمونه های بدون عملیات سطحی کاهش یافته و با افزایش غلظت یون کلر محلول مورد آزمایش، زمان وقوع ترک‎ها کاهش، تعداد ترک‎های ایجاد شده افزایش و عمق ترک‎ها نیز بیشتر شد. در پایان به وسیله میکروسکوپ نوری و الکترونی مشاهده شد که ترک‎های خوردگی تنشی آلیاژAISI ۳۱۶L حساس شده، ابتدا از سطح نمونه جوانه زنی کرده و به تدریج در مرز دانه های حساس شده گسترش پیدا کرده و با توجه به عمق کم حساس شدگی، مکانیزم شکست از خوردگی تنشی مرز دانه‎ای به درون دانه‎ای تغییر می یابد.

فولاد زنگ نزن AISI ۳۱۶L, عملیات حرارتی, آماده سازی سطح, نمونه U-Bend, محلول کلرید منیزیم, SCC