بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی با گرایش به خلاقیت در مدیران ناحیه یک آموزش و پرورش کرمان

پیشرفت روز افزون ابعاد مختلف جامعه بشری در گرو خلق اندیشه های جدید و روشهای نو در نظام آموزش و پرورش است و مدیریت خلاق و مبتکر در سطوح مختلف آموزشی در این پیشرفت و تحول عظیم نقش کلیدی و تعیین کننده دارد. به کار گماری مدیران خلاق مبتکر در گرو درک شخصیت و آگاهی از تعاملات رفتاری در نظام آموزشی و پرورش است. تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه ویژگی های شخصیت و گرایش به خلاقیت و گرایش به خلاقیت صورت گرفت. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مدیران مدارس ناحیه یک شهر کرمان در سال تحصیلی 90-89 برابر با 229 مدیر در نظر گرفته شد. به منظور جمع آوری داده ها از دو نوع پرسشنامه استاندارد شخصیتی آیزینگ و خلاقیت رندسیپ استفاده شد. فرضیه های تحقیق با در نظر گرفتن 4 بعد شخصیت (درون گرایی، برون گرایی، روان رنجور، پایدار هیجانی) و خصوصیات مدیران حوزه مدیریتی، سابقه کار، میزان تحصیلات مطرح و بررسی شد و میزان خلاقیت مورد سنجش قرار گرفت. تحلیل داده ها بااستفاده از آزمون های همبستگی پیرسون، اسپیرمن، و کندال انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین ویژگی های شخصیتی و خلاقیت رابطه معین داری وجود ندارد.

Keywords:

خلاقیت , شخصیت , مدیران , آموزش و پرورش