اثر نوع حلال بر ساختار آمیزه غشایی پلی (استایرن -کو-اکریلونیتریل )/ پلی (وینیل کلراید)
عنوان مقاله: اثر نوع حلال بر ساختار آمیزه غشایی پلی (استایرن -کو-اکریلونیتریل )/ پلی (وینیل کلراید)
شناسه ملی مقاله: POLYMER07_099
منتشر شده در هفتمین همایش ملی پلیمر ایران در سال 1402
شناسه ملی مقاله: POLYMER07_099
منتشر شده در هفتمین همایش ملی پلیمر ایران در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
توحید جلیلی - دانشکده مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی سهند، شهرجدید سهند، تبریز، ۵۳۳۱۸۱۷۶۳۴، ایران
سیدمرتضی قاسمی - دانشکده مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی سهند، شهرجدید سهند، تبریز، ۵۳۳۱۸۱۷۶۳۴، ایران پژوهشکده مواد پلیمری، دانشگاه صنعتی سهند، شهرجدید سهند، تبریز، ۵۳۳۱۸۱۷۶۳۴، ایران
خلاصه مقاله:
توحید جلیلی - دانشکده مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی سهند، شهرجدید سهند، تبریز، ۵۳۳۱۸۱۷۶۳۴، ایران
سیدمرتضی قاسمی - دانشکده مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی سهند، شهرجدید سهند، تبریز، ۵۳۳۱۸۱۷۶۳۴، ایران پژوهشکده مواد پلیمری، دانشگاه صنعتی سهند، شهرجدید سهند، تبریز، ۵۳۳۱۸۱۷۶۳۴، ایران
آمیزه غشائی پلی (استایرن -کو-اکریلونیتریل )/ پلی (وینیل کلراید) در حلال های مختلف به روش جدایی فازی القاء شده با غیرحلال (NIPS)تهیه شد. غشاء تهیه شده با حلال دیمتیل فرمامید (DMF) بالاترین درصد تخلخل و تراوایی را نشان داد. استفاده از مخلوط حلالی تتراهیدروفوران (THF) یا ۱، ۴-دیاکسان (DOX) با DMF موجب افزایش استحکام غشاء شد اما کاهش تخلخل غشاء و تراوایی را به همراه داشت . غشاهای تهیه شده از مخلوط حلالی ساختار، تخلخل ، و عملکردی بینابین غشاهای تهیه شده از حلال های خالص نشان دادند.
کلمات کلیدی: غشاء، آمیزه غشایی ، مخلوط حلالی ، پلی (استایرن -کو-اکریلونیتریل )، پلی (وینیل کلراید).
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1861100/