حسن غریبی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت بازرگا نی گرایش تحول، دانشگاه علامه طباطبایی تهران،تهران،ایران
ثمین حاجی فتحعلی - دانشجوی دکتری مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی گرایش خط مشی و تصمیم گیری در امور فرهنگ، دانشگاه بین المللی آزاد کیش، تهران، ایران
رحیم دلایی میلان - دکتری حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی ارومیه، ارومیه، ایران و فوق دکتریpost dba
علی اکبری - فارغ التحصیل کارشناسی روانشناسی، دانشگاه پیام نور، ایران

یکی از مشکلات و معضلاتی که سازمان های ایرانی با آن مواجه هستند جابه جایی ، به کارگماری و تفویض نامناسب قدرت و اختیار می باشد ؛ به عبار ت دیگر، برخی از مدیران سازمان ها با توسل به رابطه و نه ضوابط و قوانین مربوطه ، در پست های مدیریتی گمارده می شوند و ملاک شایستگی به طور الزام، دلیل اصلی ارتقای آنها نیست . این معضل زمانی حاد می شود که در این به کارگماری غیر اصولی ، مدیران از توانایی های تخصصی ، شایستگی ها و قابلیت های لازم برخواردار نباشند. یکی از بهترین روش ها جهت کاهش و تسکین این معضل ، به کارگیری شیوه های نوین سرپرستی و مدیریتی از جمله کوچینگ و منتورینگ می باشد. با توجه به توضیحات فوق می توان گفت در ادبیات غرب بحث کوچینگ و منتورینگ سال هاست که مورد توجه قرار گرفته است . در ایران اما، این مفهوم چندان شناخته شده نیست و هنوز به صورت واقعی به کارگرفته نشده است . لذا در تحقیق حاضر سعی بر مطالعه نقش و اهمیت کوچینگ در سازمان های امروزی بودیم ؛ که نتایج مطالعات ادبیات و نتایج تحقیقات انجام شده در مودر کوچینگ دال بر تاثیر مثبت توجه به این مفهوم در سازمان های امروزی بود.

کوچینگ ، اصول کوچینگ ، فرایند کوچینگ