موسی الرضا لطفیان - کارشناس ارشد جغرافیای طبیعی (ژئومورفولوژی)، گروه اقلیم و ژئومورفولوژی، دانشکده جغرافیا و علوم محیطی، دانشگاه حکیم سبزواری، شهر سبزوار، کشور ایران. (مسوول مکاتبات)
ابوالقاسم امیر احمدی - دانشیار ژئومورفولوژی، گروه اقلیم و ژئومورفولوژی، دانشکده جغرافیا و علوم محیطی، دانشگاه حکیم سبزواری، شهر سبزوار، کشور ایران.
علی اکبر شایان یگانه - دکترای ژئومورفولوژی، گروه آموزش ابتدایی، مرکز علامه طباطبایی، دانشگاه فرهنگیان، شهر سبزوار، کشور ایران.

زمینه و هدف: آلودگی آب ها به عنصر سمی آرسنیک دارای دو منشا زمین زاد و بشر زاد می باشد. وجود لایه ها و واحدهای زمین شناسی غنی از آرسنیک محلول در آب می تواند سبب آلودگی آب های زیر زمینی و سطحی شود. بالا بودن غلظت آرسنیک از حد مجاز آن در آب ۱۰ میلی گرم در لیتر، می تواند موجب اختلالاتی در سلامتی انسان ها و همچنین بروز سرطان شود. روش بررسی: در این تحقیق از منابع آب سطحی و زیرزمینی در ۱۰ ایستگاه واقع در دو یال شمالی و جنوبی ارتفاعات جغتای در اردیبهشت ماه ۱۳۹۳ نمونه برداری آن جام شد. سپس نمونه ها برای آنالیز به آزمایشگاه آنالیز شیمی دانشگاه فردوسی مشهد ارسال شد و با استفاده از روش طیف سنج جذب اتمی آنالیز های مورد نظر انجام گرفت. یافته ها: معلوم شد اولا لیتولوژی منطقه درکیفیت آب توآن استه تاثیر بگذارد، به طوری که غلظت آرسنیک در نمونه ها بین ۹/۱ تا ۷/۶ میلی گرم درلیتر متغیر است؛ ثانیا جهت شیب لایه زمین شناسی بر میزان آلودگی آب به آرسنیک تاثیر داشته است و بر این اساس بیش ترین غلظت آرسنیک در دامنه شمالی و در جهت شیب لایه زمین شناسی ثبت شده است؛ ثالثا میزان آرسنیک محلول در آب با pH آب رابطه مستقیمی ندارد. بحث و نتیجه گیری: بر این اساس می توان نتیجه گرفت که غلظت آرسنیک در نمونه های انتخابی در حد مجاز می باشد و لیکن نوساناتی در میزان آرسنیک محلول در آب مشاهده می شود.

آرسنیک, غلظت, کیفیت آب, SPSS