جامدکننده ها به عنوان یک عامل مقابله با لکه های نفتی بدون اثرات سمی بر محیط زیست به شمار می روند. به منظور بررسی عملکرد دو کوپلیمر سه جزئی استایرن- بوتادین- استایرن و استایرن- اتیلن- بوتیل استایرن بر روی نفت خام صادراتی ایران، پنج نمونه نفت خام با APIهای متفاوت (۳۶-۱۹) انتخاب شدند. در این بررسی کلیه مقایسه ها بین پلیمرهای انتخابی و دو نمونه تجاری که هر دو توسط سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا (USEPA) مورد تائید واقع شده اند، صورت گرفته است. در این میان ابتدا فاکتورهایی نظیراندازه ذره، زمان افزایش جامدکننده به نفت شناور روی آب، وسیله جداسازی نفت جامد شده از آب و سیستم اختلاط آب و نفت بهینه شدند. سپس کارایی دو پلیمر انتخابی در مقایسه با نمونه های تجاری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان گر آن است که میزان مصرف پلیمرهای انتخاب شده بر روی نفت خام ایران حدود ۳۳-۲۵ درصد وزنی است در حالی که این مقدار برای نمونه های تجاری ذکر شده حدود ۵۵ درصد می باشد. از سویی میزان آب همراه نفت جامد شده معمولا در نمونه های تجاری بیشتر از دو پلیمر استایرن- بوتادین- استایرن و استایرن- اتیلن- بوتیل استایرن می باشد.

لکه نفتی, کوپلیمرهای سه جزئی, کارایی جامد کننده, نفت خام