مریم معزی - پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان
کیومرث روحانی قادیکلائی - عضو هیات علمی موسسه تحقیقات شیلاتی علوم کشور
محمدرضا زاهدی - کارشناس بخش آبزی پروری- پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان
عیسی عبدالعلیان - پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات شیلات، سازمان تحقیقات و آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس، ایران
سعید تمدنی جهرمی - رییس بخش بیوتکنولوژی، پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان
سجاد پورمظفر - ایستگاه تحقیقات نرمتنان خلیج فارس، پژهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سا مان تحقیقات، آموزش
مسعود غریب نیا - ۱پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات شیلات، سازمان تحقیقات و آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس، ایران

پرورش میگو یک تجارت جوان و پویا با سابقه تغییر سریع در پاسخ به پیشرفت های فناوری می باشد. اولین پیشرفت در فن آوری پرورش میگو اواخر دهه ۱۹۳۰ در ژاپن رخ داد. بدلیل نامناسب بودن آب و هوا و گونه های ژاپن جهت تولید تجاری، در دهه ۱۹۷۰ این فن آوری به دیگر کشورهای آسیا و آمریکا منتقل شد. افزایش شیوع بیماری در جمعیت های وحشی سبب معرفی میگوی Litopenaeus vannamei بدون پاتوژن(SPF) اقیانوس آرام تولید شده توسط کنسرسیوم پرورش میگو دریایی ایالات متحده به آسیا و جایگزینی آن به جای گونه های سریع الرشد و بومی کشورها گردید. انتقال مولدین بدون غربالگری و بدون تست کافی و آزمایش، منجر به گسترش WSSV در آسیا از قاره آمریکا گشت تا جایی که غالبا مولدین ظاهری سالم داشتند اما در سطوح پایین بیماری حضور داشت و از ردیابی مصون می مانند. بنابراین با پیشرفت بیماری اصطلاحاتی مانند مولدین عاری از پاتوژن خاص(SPF)، مولدین مقاوم به پاتوژن خاص(SPR)، مولدین عاری از پاتوژن (PF)، مولدین با تحمل پاتوژن خاص(SPT)، مولدین با سلامتی بالاHH)) و دیگر اصطلاحات جهت تولید مولدین قابل اطمینان و انتقال برون مرزی بوجود آمد که هم اکنون سالانه OIE لیست این بیماریها و اصطلاحات را به روز رسانی نموده و شرکت های تولیدکننده موظف به رعایت آن می باشند.

Litopenaeus vannamei, SPF, SPR, OIE