سمیه تکاسی - هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گیلان
ابراهیم کازرونی منفرد - استادیار دانشگاه جامع علمی کاربردی گیلان

گیاه سنبل آبی (Eichhornia crassipes) بومی آمازون از کشور برزیل می باشد. مسئله تهاجم آن امروزه به عنوان یک چالش جهانی بزرگ مطرح است که به عنوان مشکل سازترین علف هرز آبزی در دنیا شناخته شده است. قابلیت رشد و تهاجم در دریاچه ها، آب بندان ها، کانال های آب و رودخانه ها را دارد. سنبل آبی به دلیل سرعت رشد بسیار بالا یک علف هرز مخرب در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است. سرعت رشد این گیاه بسیار بالا می باشد و قادر است در مدت ۵ تا ۱۵ روز ۲ برابر شود. نبودن دشمنان طبیعی این گیاه در مناطق جدید عامل اصلی تهاجم آن می باشد. این گیاه در آب های با جریان آرام می تواند مستقر شود و یک لایه ضخیم و گسترده از پوشش گیاهی تولید کند. علت انتشار این گیاه به سایر نقاط دنیا را به گلهای بنفش بسیار زیبای آن نسبت داده اند. سنبل آبی در اکوسیستم های آبی بر کشاورزی، شیلات، صنایع برق، حمل و نقل و زندگی اجتماعی ساکنین منطقه مورد تهاجم اثرات منفی گذاشته است. تهاجم این علف هرز آبزی در سال ۱۳۹۱ در تالاب عینک شهرستان رشت گزارش شد و پس از آن نیز شاهد گسترش آن در آبگیرهای دیگر استان و از جمله تالاب انزلی استان گزارش بوده ایم. در این مقاله سعی شده است تا مروری بر اثرات پراکنش، پیامدهای اجتماعی اقتصادی و راهکارهای مدیریتی آن داشته باشیم.

آب بندان عینک, انزلی, علف هرز آبی, گیاه مهاجم, گیلان