یاسین سعیدی - پارک فناوری پردیس
رسول رجایی - پارک فناوری پردیس

پارک های علم و فناوری، به عنوان یک سازمان و با هدف افزایش ثروت در جامعه از طرف متخصصان حرفه ای مدیریت می شوند تا جریان دانش و فناوری را میان دانشگاه ها، موسسه های تحقیق و توسعه، شرکت های خصوصی و بازار به حرکت درآورند. این پارک ها از طریق مراکز رشد، سازمان های نوآور را تقویت و فرایندهای زایشی را تسهیل می کنند و به عنوان محیطی عمل می کنند که در آن واحدهای تحقیقاتی مستقل یا وابسته به سازمان ها و صنایع، مجتمع شده و زیر پوشش و حمایت قرار گیرند تا به خلاقیت و نوآوری بپردازند. ماموریت نهایی این پارک ها هماهنگ کردن نتایج به دست آمده از پژوهش های دانشگاهی با نیاز های صنعت در جهت پر کردن خلا رابطه صنعت و دانشگاه می باشد و این امر درنهایت به تجاری سازی دانش منجر خواهد شد. بنابراین با توجه به این کارکردها، شکل گیری و توسعه بسیاری از پدیده های نوظهور فناوری از درون این پارک ها به وقوع می پیوندند و دولت ها می کوشند با ایجاد محیطی مناسب، شرایط کار و فعالیت را برای شرکت های کوچک و متوسط و جذب شرکت های بین المللی مبتنی بر فناوری فراهم کنند. در ایران نیز در سال های گذشته این پارک ها گسترش چشمگیری یافته و در شرایطی که کشور با تحریم های یک جانبه مواجه بوده، توانسته اند نقش تاثیرگذاری در استفاده از دانش و فناوری بومی ایفا نمایند. در این راستا هدف از مقاله حاضر پرداختن به اهمیت و کارکردهای اصلی پارک های علم و فناوری در دنیا و همچنین ایران می باشد. در ادامه با توجه به نقش پارک فناوری پردیس به عنوان بزرگ ترین و مهم ترین پارک فناوری کشور در توسعه اقتصاد دانش بنیان و همچنین جایگاه راهبردی آن در زیست بوم نوآوری، مورد بررسی قرار گرفته است.

اقتصاد دانش بنیان، پارک علم و فناوری، زیست بوم نوآوری