فریدالدین فاتحی - دانش آموخته کارشناسی حقوق؛ دانشگاه تهران؛ دانشکدگان فارابی؛ دانشکده حقوق
متین عسکری - پژوهشگرکارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی؛ دانشگاه تهران؛ دانشکده حقوق و علوم سیاسی

حق بر رفاه در مکاتب مختلف مورد بحث و اتفاق است. از دوران صدر اسلام تا کانون مردم حق بر رفاه داشته اند و این یعنی دولت وظیفه دارد حداقل امکانات رفاهی را برای مردم فراهم کند و با ایجاد یک بستر مناسب موجبات رشد و تعالی شهروندان را فراهم کند. مبانی حقوقی بسیاری از جمله تحرکات اجتماعی، مکاتب مختلف و نظریات اندیشمندان صاحب نامی همچون بنتام در مورد حق بر رفاه شهروندان وجود دارد. همچنین مبنای فقهی ما که سیره حکومت داری حضرت علی (ع) است به خوبی بیانگر اهمیت حق بر رفاه در حکومت اسلامی است. نظام های حقوقی بسیاری همچون دولت رفاه، دولت تنظیمی و دولت فراتنظیمی در مورد شیوه تامین رفاه شهروندان توسط دولت وجود دارد که محدوده اختیارات دولت در تصرف منابع کشور جهت ایجاد رفاه اجتماهی، فرهنگی و به ویژه اقتصادی را مشخص می کند. اسناد بین المللی توجه خاصی به رفاه مردم داشته و رفاه را در معنای موسع از حقوق مسلم آن ها و شیوه اعمال و درخواست آن را چه در مراجع داخلی و چه در مراجع بین المللی ممکن دانسته است. در نظام حقوقی جمهوری اسلامی نیز چه در قانون اساسی و چه در قوانین موضوعه توجه خاصی به حق بر رفاه شهروندان شده است.

حق بر رفاه، دولت رفاه، تامین اجتماعی، رفاه اقتصادی