محمد تقی بادله شموشکی - Assistant Professor, Health Psychology, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran
نرگس بیگم میر بهبهانی - Professor, Pediatric Hematology and Oncology Cancer Research Center, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran
مائده آریا خواه - MA in Psychology, Gorgan Azad University, Gorgan, Iran
مهسا لطیفی زاده - BA in Psychology, Gorgan Payam Noor University, Gorgan, Iran
نگار جهانشاهی - BA in Environmental Health, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran

مقدمه و هدف: تشخیص سرطان در فرزندان، بحرانی برای خانواده است که موجب ایجاد اختلالاتی در کیفیت زندگی والدین می شود. تاب آوری یکی از راهبردهای مناسب برای ارتقای کیفیت زندگی است. تاب آوری به سازگاری در برابر بیماری ها و عوامل تنش زا در زندگی اشاره دارد. همچنین باور دینی، در زندگی اجتماعی، روان شناختی و تاب آوری نقش مهمی را بر عهده دارد. تحقیق حاضر به منظور تبیین رابطه باورهای دینی با کیفیت زندگی و تاب آوری مادران کودکان سرطانی انجام شده است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری ۱۲۳ نفر از مادران کودکان سرطانی بودند که در سال ۱۳۹۸ به بخش سرطان بیمارستان طالقانی شهر گرگان مراجعه کرده اند که با روش سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک، پرسش نامه تاب آوری کانر و دیویدسون، پرسش نامه دین داری خدایاری فرد و پرسش نامه کیفیت زندگی مراقبان سرطان ویتزنر جمع اوری شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار ۱۷ SPSS، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تجزیه وتحلیل شدند. ۰/۰۵P< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون حاکی از آن است که باور دینی با تاب آوری رابطه مثبت معنادار دارد، درحالی که بین باور دینی و کیفیت زندگی تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: مبتنی بر یافته ها، باورهای دینی عامل کارآمد و موثری در تاب آوری مادران کودکان سرطانی است؛ بنابراین، چاره جویی برای تدوین خدمات بالینی سودمند و برنامه های مشاوره ای مناسب و هدفمند به منظور بهبود کیفیت زندگی این مادران و فرزندانشان ضروری به نظر می رسد.

Cancer, Quality of life, Religious beliefs, Resilience, باورهای دینی, تاب آوری, سرطان, کیفیت زندگی