رجبعلی حکم آبادی - MSc in Occupational Health, Department of Health, Faculty of Engineering Occupational Health, North Khorasan University of Medical Sciences, Bojnurd, Iran
حمید توکلی قوچانی - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
مرتضی اسماعیل زاده کواکی - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
حسین ابراهیمیان - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی

مقدمه و هدف: استرس شغلی پیامد فرایند کار، عوامل و شرایط کار می باشد و منجر به بیماری های جسمی و روحی- روانی می شود. رانندگی اتوبوس شهری یکی از موقعیت های پراسترس شغلی است؛ از این رو هدف از مطالعه حاضر بررسی وضعیت استرس شغلی در بین رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی می باشد.روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی، وضعیت استرس شغلی ۶۱ نفر از رانندگان واحد اتوبوسرانی شهر بجنورد به صورت تصادفی ساده و با مراجعه حضوری در سال ۱۳۹۵ بررسی گردید. جهت ارزیابی از پرسشنامه Philip el Rice بهره گرفته شد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۸ تجزیه و تحلیل گردیدند. ​یافته ها: نتایج نشان داد که تمامی رانندگان مورد مطالعه مرد و متاهل بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه ۵± ۴۱ سال، میانگین سابقه کاری ۵± ۱۲ سال و میانگین نمره استرس شغلی رانندگان ۸/ ۲۴ ± ۵/ ۱۴۷ بود؛ به طوری که ۹۷ درصد از رانندگان دارای استرس زیاد بودند. همچنین بر مبنای نتایج مشاهده شد که استرس شغلی فقط با شیفت کاری ارتباط معناداری دارد ( ۰۱۶ / P= ۰ ) و رابطه آن با سایر متغیرها از جمله  سن، سابقه کاری، سطح تحصیلات و نوع استخدام معنادار نمی باشد.نتیجه گیری: با توجه به اینکه میزان استرس شغلی در بین رانندگان اتوبوسرانی بسیار بالا است،اجرای یک برنامه جامع مدیریت استرس در سطح سازمان الزامی می باشد.

Assessment, Bus drivers, Occupational stress, استرس شغلی, بررسی, رانندگان واحد اتوبوسرانی