قاسم ترابی پلت کله - گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران
احمد عبدی - گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران
آسیه عباسی دلویی - گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران

زمینه و هدف: پیری فرایند فیزیولوژیکی پیچیده و شامل از دست دادن پیش رونده در عملکرد بدن و تخریب DNA زنجیره ای واقع در انتهای کروموزوم ها-تلومرهاست. ظرفیت سلول ها برای تقسیم با طول تلومر تعیین می شود، زیرا کوتاه شدن بیش از حد تلومرها موجب پیری سلولی می شود. فعالیت ورزشی و امگا-۳ با تاثیر بر تلومرازها از کوتاه شدن تلومرها جلوگیری می کند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با امگا-۳ بر برخی شلترین ها و تلومرازهای بافت قلب در موش های سالمند تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب بود.مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی، ۴۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن ۹۵/۲۶±۳۲/۳۱۱ گرم) از انستیتو پاستور تهیه و به آزمایشگاه منتقل شد. پس از انتقال موش های صحرایی به آزمایشگاه، به طور تصادفی به پنج گروه رژیم غذایی عادی (ND)، رژیم غذایی پرچرب (HFD)، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب- امگا-۳ (HFDω۳)، تمرین-رژیم غذایی پرچرب-امگا-۳ (HFDTω۳) تقسیم شدند. القای HFD با استفاده از غذای پرچرب شامل ۱۷ درصد پروتئین، ۴۳ درصد کربوهیدرات و ۴۰ درصد چربی انجام گرفت. گروه های مکمل، طی دوره مداخله روزانه ۱ گرم امگا-۳ (به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) را به صورت خوراکی دریافت کردند. برنامه تمرین هوازی در شروع شامل دویدن روی نوار گردان با سرعت ۱۰ متر در دقیقه، شیب صفر درجه، به مدت ۱۵ دقیقه بود. سرعت و مدت زمان به تدریج به ۱۶ متر در دقیقه و ۵۰ دقیقه در آخرین جلسه افزایش یافت. دویدن به مدت هشت هفته و پنج روز هفته اجرا شد. داده ها به روش تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری ۰۵/۰P< تجزیه وتحلیل شد.نتایج: القای HFD موجب کاهش معناداری در بیان TRF۲ (۰۰۲/۰=P)، TERT (۰۲۴/۰=P) و افزایش TRF۱ (۰۰۰۱/۰=P) نسبت به گروه ND شد. تمرین و امگا-۳ موجب افزایش معناداری بیان TRF۲ و TERT در موش های صحرایی HFD شد (۰۵/۰P<). همچنین میزان تغییرات بیان TRF۲ و TERT در گروه HFDTω۳ نسبت به گروه HFDT ( به ترتیب ۰۲۳/۰P= و ۰۴۴/۰P=) و HFDω۳ (۰۲۱/۰P= و ۰۴۲/۰P=) بیشتر بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که افزایش سن و HFD با کاهش TRF۲، TERT و افزایش TRF۱ بافت قلب همراه است و فعالیت ورزشی هوازی و مصرف امگا-۳ قادر است این روند را معکوس کند. با توجه به نقش شلترین ها و تلومرازها در عملکرد سلولی، به نظر تغییر سطوح این شاخص ها در پی فعالیت بدنی و استفاده از مکمل امگا-۳ می تواند تا حدی از بروز بسیاری از بیماری های قلبی ناشی از افزایش سن و چاقی جلوگیری کند.

فعالیت ورزشی, شلترین, امگا-۳, پیری و چاقی