محمدرضا علایی - واحد تبدیلات گازی، پژوهشکده گاز، پژوهشگاه صنعت نفت
محمد ایرانی - واحد تبدیلات گازی، پژوهشکده گاز، پژوهشگاه صنعت نفت
علی نخعی پور - واحد تبدیلات گازی، پژوهشکده گاز، پژوهشگاه صنعت نفت

در صنعت، معمولا ستون راکتورهای حبابی و دوغابی در فشارهای بالای اتمسفری در حدود Bar ا۷-۳۵ کار می کنند. با وجود بررسی های زیادی که در مورد ستون های حبابی و دوغابی انجام شده، تعداد مطالعات آزمایشگاهی صورت گرفته در فشار بالا بسیار محدود می باشد. در این مقاله، اثر فشار و غلظت جامد بر روی ماندگی کلی گاز با استفاده از آزمایش اختلاف فشار بررسی شده است. آزمایش های انجام شده در این مطالعه با استفاده از گازهای نیتروژن و هوا، سیال پارافین و سیلیس به عنوان جامد در یک ستون راکتوری به قطر cm ۱۶ و ارتفاع m ۸/۲ انجام گرفته است. محدوده فشار مطالعه شده در این تحقیق بین Bar ا۷-۱۸ است. مشاهده شد که افزایش فشار عملیاتی، موجب افزایش ماندگی کلی افزوده می شود. همچنین شدت اثر افزایش فشار بر روی ماندگی کلی گاز با افزایش غلظت جامد کاهش می یابد. در نهایت، معادله ای جهت برآورد ماندگی کلی گاز برای فشارهای بالا بر حسب چگالی گاز (ρg)، سرعت ظاهری گاز (Ug)، چگالی دوغاب (ρSL)، ویسکوزیته دوغاب (μSL) و کشش سطحی مایع (σL) ارائه شد.

راکتورهای حبابی, راکتورهای دوغابی, ماندگی گاز, فشار بالا, رابطه تجربی