علیرضا نصیری - پژوهشکده مهندسی نفت، پردیس پژوهش و توسعه صنایع بالادستی، پژوهشگاه صنعت نفت تهران، ایران
محمد محمدزاده ثانی - دانشکده مهندسی نفت و گاز دانشگاه باهنر کرمان، کرمان، ایران
حسین جلالی فر - ۱- دانشکده مهندسی نفت و گاز دانشگاه باهنر کرمان، کرمان، ایران ۲- پژوهشکده مهندسی نفت، پردیس پژوهش و توسعه صنایع بالادستی، پژوهشگاه صنعت نفت تهران، ایران
سعید جعفری - پژوهشکده مهندسی نفت، پردیس پژوهش و توسعه صنایع بالادستی، پژوهشگاه صنعت نفت تهران، ایران

ناپایداری در لایههای شیلی یکی از مشکلات بارز در صنعت حفاری مخصوصا در حیطه صنایع نفت و گاز به شمار میرودکه هرساله هزینه زیادی صرف جلوگیری از این مشکل میگردد .تماس بین محلول حفاری پایه آبی و سازند شیلی باعث ایجاد تورم و افزایش فشار منفذی در دیواره چاه شده و ادامه این فرآیند طی زمان باعث ناپایداری دیواره چاه می باشد. اختلاف پتانسیل ایجاد شده بین محلول حفاری و سازند شیلی باعث تغییرات در فشار منفذی، فشار تورم، درصد جذبآب توسط شیل و ضریب غشاء می‎گردد. در این مقاله با استفاده از روشهای تحلیلی و مدل سازی عددی، تفاضل محدود، واکنشهای فیزیکی و شیمیایی ایجاد شده بین محلول حفاری پایه آبی و سازند شیلی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از مدل سازی عددی نشان داد که سیالات مورد استفاده در میدان مورد مطالعه, جهت جلوگیری از ناپایداری چاه ناشی از تورم شیلها, از کارائی لازم برخوردار می باشند وهمچنین مشخص شد که محلول کلرید پتاسیم از عملکرد بهتری برخوردار میباشد، بطوریکه کمترین فشار تورم و فشار منفذی در حالت استفاده از آن بوجود خواهد آمد.

پتانسیل شیمیایی, فشار تورم, فشار منفذی, ضریب غشاء, لایه شیلی