محسن خوشه چین - Department of Chemical Engineering, Kermanshah Branch, Islamic Azad University, Kermanshah, Iran
سهراب فتحی - Department of Chemical Engineering, Faculty of Energy, Kermanshah University of Technology, Kermanshah, Kermanshah, Iran
فرهاد سلیمی - Department of Chemical Engineering, Kermanshah Branch, Islamic Azad University, Kermanshah, Iran
اکبر محمدی دوست - Department of Chemical Engineering, Kermanshah Branch, Islamic Azad University, Kermanshah, Iran

در این پژوهش آزمایشگاهی به بررسی افزایش ضریب انتقال حرارت در جوشش استخری نانوسیال با ذرات مس اکسید (CuO) با استفاده ازروش های تغییر pH و امواج فراصوت پرداخته شده است. نانوذرات موجب افزایش ضریب انتقال حرارت سیال پایه در فرآیند جوشش شده اما این مواد به علت عدم پایداری با افزایش دما و زمان، موجب رسوب بر سطح گرم کن و در نهایت موجب کاهش ضریب انتقال حرارت می شوند. در نتیجه لازم است که غلظت بهینه نانوذرات در سیال به دست آید تا کمترین مقدار رسوبات تشکیل شود. بنابراین استفاده از روش هایی که منجر به کاهش رسوب نانوذرات برروی سطح شوند، مانند افزایش پایداری نانوذرات و استفاده از غلظت بهینه، می تواند ضریب انتقال حرارت را افزایش دهد. در این کار از دو روش پایداری نانوذرات در محلول یعنی تغییر pH (۵/۹، ۱۰ و ۵/۱۰) و تابش امواج فراصوت (با توان های ۲۵، ۵۰ و ۷۵% از توان دستگاه فراصوت (kW ۲/۱)) استفاده شده است. نتایج کار به خوبی نشان داد که در غلظت wt.% ۱۲۵/۰ از محلول نانوسیال، بیشترین مقدار ضریب انتقال حرارت با تابش امواج فراصوت ( ۵۰% توان) برابر ۴۸/۳۷% و در تغییر اسیدیته محلول (۱۰=pH) برابر با ۶۸/۲۲% حاصل شد.

Nanoparticles, Boiling heat transfer coefficient, Ultrasonic, pH, Sediment