مهدی نظری صارم - Petroleum, Mining And Materials Group, Faculty of Civil and Earth Resources Engineering, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
محمدحسین مرادی - Petroleum Group, Faculty of Petroleum and Chemical Engineering, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

یکی از روش های افزایش تراوایی در نواحی آسیب دیده اطراف چاه، تزریق اسیدهای مختلف است. میزان بازده این فرآیندها در مخازن کربناته، تا حد زیادی وابسته به ایجاد مسیرهایی کرمی شکل در محیط متخلخل است. شکل گیری این مسیرهای پرتراوا عمدتا متاثر از دبی تزریق اسید در سازند کربناته است، به شکلی که وجود یک دبی بهینه تزریق همواره مورد تایید مطالعات آزمایشگاهی گذشته بوده است. در این پژوهش، فرآیند تزریق اسیدهای ضعیف و قوی در یک چاه مربوط به یکی از مخازن جنوب ایران مورد بررسی قرار گرفته است و از نرم افزار Wellbook برای شبیه سازی این فرآیندها استفاده شده است. در واقع نرخ های بهینه تزریق اسیدهای مختلف به منظور دست یابی به کمترین مقدار ضریب پوسته در هنگام تزریق حجم های متفاوتی از محلول های اسیدی مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین دو سناریوی تزریق اسید با استفاده از لوله مغزی سیار در هنگام اسیدکاری همزمان چند لایه تولیدی، مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهند که امکان انجام فرآیند اسیدکاری به شکلی موثر در سازندهای مورد بررسی وجود دارد. نرخ تزریق بهینه به دست آمده برای هیدروکلریک اسید، نزدیک به حداکثر دبی تزریقی قابل اعمال در سازند، بدون ایجاد شکست در آن است. همچنین نتایج شبیه سازی ها نشان می دهند که استفاده از فرمیک اسید به جای استیک اسید می تواند منجر به دست یابی به ضریب پوسته منفی تری گردد. در سازند مورد بررسی، استفاده کردن از لوله مغزی سیار و جابه جایی این لوله مغزی بین دو نقطه انتهایی و ابتدایی نواحی تولیدی، دست یابی به یک فرآیند اسیدکاری یکنواخت تر و افزایش بهره وری در هر سه ناحیه مورد بررسی را تسهیل می کند. همچنین نتایج شبیه سازی ها در سازندهای مورد بررسی نشان می دهد که تزریق بهینه هیدروکلریک اسید، فرمیک اسید و استیک اسید، می تواند به ترتیب منجر به افزایش نرخ تولید از bbl/day ۳۰۰ به ۵۴۴، ۵۱۱ و bbl/day ۴۴۱ گردد.

Carbonate rock acidizing, Field scale, optimum injection rate, Injected volume