سعید انصاری - دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه اراک، ایران
عبدالرضا مقدسی - دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه اراک، ایران
سیدمحسن حسینی - دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه اراک، ایران

در این مطالعه، ابتدا از ۸- هیدروکسی کینولین برای سنتز نانوذرات FeQ۳ و اصلاح نانوذرات آهن اکسید (Fe۳O۴) استفاده شد. سپس نانوذرات سنتزی FeQ۳ و نانوذرات اصلاح شده آهن (HQ-Fe۳O۴) برای ساخت غشاهای نانوفیلتراسیون مورد استفاده قرار گرفتند. بنابراین با استفاده از غلظت های مختلف نانوذرات به عنوان افزودنی در پلی اتر- سولفون (PES)، غشاهای نانوفیلتراسیون PES/FeQ۳ و PES/HQ-Fe۳O۴ ساخته شدند. جهت ارزیابی پیوندهای شیمیایی تشکیل شده در نانوذرات سنتز شده FeQ۳، نانوذرات اصلاح شده HQ-Fe۳O۴ و غشاها از آنالیز FTIR استفاده شد. همچنین جهت ارزیابی مورفولوژی ساختار غشاهای آماده شده از آنالیزهای SEM و AFM استفاده شد. سپس عملکرد جداسازی و فیلتراسیون غشاهای ساخته شده، توسط شار آب خالص عبوری و جداسازی نمک های منیزیم سولفات ارزیابی شد. نتایج، بالاترین میزان شار آب خالص غشاهای تهیه شده PES/FeQ۳ و PES/HQ-Fe۳O۴ را L/m۲h ۶/۱۷ برای غشای محتوی ۵/۰% وزنی از نانوذرات نشان داد؛ درحالی که شار آب خالص برای غشای خالص پلی اتر سولفون (بدون نانوذره) حدود L/m۲h ۱/۷ بود. همچنین، میزان دفع منیزیم سولفات برای غشای محتوی نانوذرات FeQ۳ به حدود ۸۶% در ۵/۰% وزنی از نانوذرات افزایش یافت و برای غشای PES/HQ-Fe۳O۴ به ۹۱% در ۵/۰% وزنی از نانوذرات اصلاح شده افزایش پیدا کرد درحالی که میزان آن برای غشای خالص بدون نانوذره ۵۵/۵۸% بود. همچنین، ارزیابی شار نسبت به زمان نشان داد که غشاهای اصلاح شده نسبت به غشای خالص دارای عملکرد جداسازی قابل توجهی هستند.

غشای نانوفیلتراسیون, پلی اتر سولفون, ۸- هیدروسی کینولین, نانوذرات آهن اکسید (Fe۳O۴), تصفیه آب