نسیبه باشتی - گروه مهندسی شیمی و نفت، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
اصغر گندم کار - گروه مهندسی شیمی و نفت، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
مهدی شریف - گروه مهندسی پلیمر، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

یکی از چالش های موجود در حین تزریق گاز، کنترل تحرک پذیری گاز است که به علت گرانروی پایین موجب میان شکنی زود هنگام و در نتیجه، کاهش راندمان جابه جایی نفت مخزن می شود. در این مطالعه سعی شده است که از قوام دهنده پلیمری P-۱-D با وزن مولکولی پایین (g/mol ۹۱۰) به منظور کنترل تحرک پذیری گاز دی اکسیدکربن در شرایط مخزن استفاده شود. قوام دهنده های پلیمری با وزن مولکولی پایین جهت حلالیت در گاز نیاز به کمک حلال ندارند که می تواند کاربرد آنها را در فرآیند ازدیاد برداشت میدانی، نسبت به قوام دهنده های پلیمری با وزن مولکولی بالا در اولویت قرار دهد. برای این منظور، ابتدا فشار نقطه ابری شدن جهت ایجاد شرایط تک فاز گاز و پلیمر محاسبه شد. سپس، تاثیر قوام دهنده پلیمری برروی گرانروی دی اکسیدکربن در غلظت های ۵۰۰۰، ۱۰۰۰۰، ۳۰۰۰۰، ۵۰۰۰۰، ۸۰۰۰۰ و ppm ۱۰۰۰۰۰  مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه، تاثیر قوام دهنده پلیمری P-۱-D برروی کشش بین سطحی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که فشار نقطه ابری شدن برای گاز دی اکسیدکربن و قوام دهنده پلیمری با افزایش غلظت قوام دهنده کاهش می یابد و همگی کمتر از فشار مخزن است. همچنین، قوام دهنده پلیمری موجب افزایش گرانروی گاز دی اکسیدکربن به میزان ۷/۱۵ برابر در غلظت ppm ۸۰۰۰۰ شده است که موجب کنترل تحرک پذیری گاز تزریقی خواهد شد. علاوه بر این، استفاده از قوام دهنده پلیمری موجب کاهش کشش بین سطحی شده است به نحوی که در غلظت ppm ۱۰۰۰۰ گاز تزریقی شرایط امتزاجی را خواهد داشت.

قوام دهنده پلیمری, تحرک پذیری گاز, گرانروی, کشش بین سطحی, فشار نقطه ابری شدن