حسین بی آزار - گروه مهندسی فرآیندهای پلیمریزاسیون، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
مرتضی خوش بین - گروه مهندسی فرآیندهای پلیمریزاسیون، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
مهدی عبدالهی - گروه مهندسی فرآیندهای پلیمریزاسیون، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
قادر خانبابایی - گروه پلیمری و پتروشیمی، پژوهشکده توسعه فناوری های شیمیایی، پژوهشگاه صنعت نفت، تهران، ایران

غشاهای آمیزه ای از پلی (اتر- قطعه- آمید) و کوپلیمر وینیل استات/ دی بوتیل مالئات به روش ریخته گیری محلولی تهیه شدند. نتایج آزمون عبورپذیری گاز نشان داد که افزایش مقدار کوپلیمر وینیل استات/ دی بوتیل مالئات در آمیزه پلی(اتر-قطعه-آمید) باعث افزایش انتخاب پذیری گاز دی اکسید کربن (CO۲) نسبت به گاز متان (CH۴) در غشاهای تولید شده تا دو برابر مقدار اولیه شد، در حالی که عبورپذیری هر دو این گازها نسبت به ماتریس اولیه کاهش یافت. با محاسبه مقادیر نفوذپذیری و حلالیت گاز CO۲ در غشاها، این نتیجه حاصل شد که کاهش عبورپذیری غشاء به دلیل کاهش نفوذپذیری گاز از غشای آمیزه ای است. برای فهم بیشتر این موضوع، مقدار حجم آزاد کسری (FFV) در ماتریس هر نمونه با استفاده از دو روش متفاوت، یک بار بدون توجه به گاز عبوری و بار دوم با در نظر گرفتن نوع گاز عبوری محاسبه و مشاهده شد که با افزایش مقدار کوپلیمر وینیل استات/ دی بوتیل مالئات در ماتریس، حجم آزاد ماتریس کاهش می یابد. ارتباط میان مقادیر محاسبه شده حجم آزاد ماتریس با مقادیر نفوذپذیری و عبورپذیری گازها به کمک روابط موجود برای پلیمرها برقرار گردید و مشاهده شد، داده های نفوذپذیری و عبورپذیری اندازه گیری شده از غشاها و مقادیر محاسبه شده از FFV به خوبی در روابط مربوطه صدق می کنند.

پلی (اتر- قطعه- آمید), کوپلیمر پایه وینیل استات, غشای آمیزه ای, حجم آزاد کسری, دی اکسید کربن