روجیار اکبری سنه - مرکز تحقیقات کاتالیست، گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
شهرام شریف نیا - مرکز تحقیقات کاتالیست، گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
غلامرضا مرادی - مرکز تحقیقات کاتالیست، گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

در این پژوهش، تولید هیدروژن از طریق فرآیند فتوکاتالیستی شکافت آب روی فتوکاتالیست نانوساختار TiO۲/Clinoptilolite  سنتز شده به روش سونوشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفت و اثر بکارگیری تابش التراسوند در طول روش تلقیح به منظور نشاندن TiO۲، بررسی شد. در این راستا، فتوکاتالیست دی اکسید تیتانیوم روی پایه کلینوپتیلولیت حاوی ۱۰% وزنی از TiO۲ با استفاده از روش تلقیح در حضور و عدم حضور تابش التراسوند تهیه شد. نمونه ها تحت آنالیزهای XRD،ا FESEM،ا BET،ا EDX،ا FTIR،ا PL و UV-vis مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج تست های شناسایی نشان می دهد که تابش التراسوند، منجر به تولید فتوکاتالیستی با مورفولوژی یکنواخت تر، مساحت سطح ویژه بالاتر و توزیع ذرات بهتر خواهد شد. به علاوه، آنالیزها بیانگر ایجاد کلوخه های کمتر، برهمکنش قوی تر بین ذرات تیتانیا و پایه و سرعت بازترکیب جفت های الکترون-حفره کمتر می باشند. در نمونه فتوکاتالیست TiO۲/Clinoptilolite تهیه شده به روش التراسوند (TiO۲/CLT(UI))، تولید هیدروژن افزایش می یابد. میزان تولید هیدروژن بعد از گذشت زمان hr ۴ برابر با μmol/gTio۲ ۲۹/۵۰۲ به دست آمد که تقریبا هفت برابر مقدار آن توسط TiO۲ خالص می باشد. فتوکاتالیست TiO۲/Clinoptilolite پس از ۵ بار استفاده، کمترین افت فعالیت را داشت که نشان از پایداری و قابلیت استفاده مجدد از این فتوکاتالیست در فرآیند شکافت آب می باشد.

تولید هیدروژن, شکافت آب, فتوکاتالیست, تابش التراسوند, تلقیح