علی اختر پور - دانشیار گروه عمران دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
نرگس سلیمانیان - دانشجوی دکتری ژئوتکنیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
امین اکرامی فرد - دانشجوی دکتری ژئوتکنیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
امیرعباس ریاحی خو - دانشجوی دکتری ژئوتکنیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

در سالهای اخیر بلند مرتبه سازی به طور وسیعی در شهرها افزایش یافته و نیاز به حفر گودهای عمیق به جهت استفاده ی حداکثری از فضاهای موجود به شدت افزایش یافته است. یکی از روش های پایدارسازی گود، استفاده از سیستم شمع های فلزی و انکراژ می باشد. در بسیاری از موارد گسیختگی گودها بر اثر بارش های شدید، ترکیدگی لوله ی آب، وجود چاه های جذبی و لایه های آرتزین رخ می دهد. بر اثر این عوامل میزان مکش بافتی کاهش یافته و فشار آب حفره ای افزایش می یابد در نتیجه مقاومت برشی خاک تضعیف می گردد و باعث ناپایداری می گردد. در این پژوهش با استفاده از شبیه سازی های عددی توسط نرم افزارهای SEEP/W وSlope/W و با در نظر گیری دو نوع خاک ماسه ای و رسی، اثر ترکیدگی لوله ی آب، وجود یک چاه جذبی و لایه آرتزین بر پایداری یک گود پایدارسازی شده به وسیله ی انکراژ و شمع فلزی با گذشت زمان مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین اثر تغییر در موقعیت لوله ی آب، چاه جذبی و لایه آرتزین بر ضریب اطمینان گود بررسی شده است. نتایج نشان داد با دور شدن موقعیت لوله ی آب و چاه جذبی از گوه گسیختگی ضریب اطمینان افزایش می یابد. همچنین دور شدن موقعیت لایه آرتزین نسبت به کف گود، باعث افزایش ضریب اطمینان شده است.

خاک غیر اشباع, تحلیل پایداری, ترکیدگی لوله, چاه جذبی, لایه آرتزین