امیر رسولی - گروه مدیریت تکنولوژی، دانشکده مدیریت، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
امیر بیات ترک - گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
طهمورث سهرابی - گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

توسعه صنعت خدمات مالی و بانکداری، به واسطه بهره مندی از زیرساخت های فناوری اطلاعات و ارتباطات از قبیل سوئیچ پرداخت الکترونیک سرعت یافته و روزانه عمده ی تراکنش های مالی در شبکه پرداخت کشور از این طریق تبادل می یابد. این توسعه با وابستگی بانک به شرکت های ارائه دهنده خدمات سوئیچ همراه بوده و چالش هایی را در این صنعت ایجاد نموده است. لذا در اختیار داشتن این فناوری زیرساختی، از اولویت های فعالین این صنعت محسوب می شود. در موارد متعدد تلاش های انجام شده به منظور دستیابی به این فناوری از طریق انتقال فناوری، با شکست مواجه شده است. هدف از انجام این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر انتقال فناوری سوئیچ پرداخت الکترونیک و بررسی میزان اثر و رتبه بندی این عوامل می باشد. این پژوهش به روش آمیخته و در بخش کیفی به روش تحلیل مضمون و در بخش کمی به روش تحلیل عاملی تاییدی، انجام شده است. در این راستا با مطالعه ادبیات پژوهش و مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان صنعت و با استفاده از روش تحلیل مضمون، ۲۳ مضمون شناسایی و در قالب شبکه مضامین دسته بندی گردید. در ادامه با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی، اثر گذاری تمامی عوامل مورد تایید و اولویت بندی انجام پذیرفت. بر اساس نتایج این پژوهش، از میان عوامل سازمانی، اولویت پروژه، از عوامل دانشی، سطح فناوری، از عوامل فردی، ساختار های ذهنی و از عوامل نهادی، عامل زیرساخت های ارتباطی عمومی، بیشترین میزان تاثیر را بر انتقال موفق فناوری سوئیچ دارند.

انتقال فناوری نرم افزار بانکی, تحلیل عاملی تاییدی, تحلیل مضمون, سوئیچ پرداخت الکترونیک, صنعت بانکداری