غلامرضا محمدی - دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
ریباز قربانی نژاد - استادیارجغرافیای سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم وتحقیقات، تهران، ایران
کیومرث یزدان پناه - دانشیار جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران ،دانشکده جغرافیا ، تهران، ایران
اعظم یوسفی - استادیار جغرافیای سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

حکمروایی خوب یک الگوی نوین در شیوه اداره کشور است که در آن دولت بخش خصوصی و مردم با همدیگر برای اداره کشور مشارکت می کنند. این شیوه یکی از راهبرد های مناسب در دست یابی به توسعه پایدار است. هدف این نوشتار بررسی وضعیت اقتصادی آسیای جنوب غربی از سال (۱۴۰۱-۱۳۸۵)است. این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی با رویکرد ژئوپلیتیک انتقادی به دنبال پاسخ به این سوال است که: کشور های آسیای جنوب غربی در دوره مطالعاتی در شاخص های اقتصادی چه عملکردی داشته اند؟ با فرض بر این که حکمروایی خوب در رشد اقتصادی موثر است. یافته های تحقیق نشان دادندکشور هایی که الگوی حکمروایی خوب را در مدیریت سیاسی فضا اجرا نمودند، در شاخص های اقتصادی عملکرد مطلوبی داشته اند.

حکمروایی خوب, عملکرد اقتصادی, آسیای جنوب غربی