مهسا زهانی قائینی - کارشناس ارشد زمین شناسی زیست محیطی، دانشگاه فردوسی مشهد
ناصر حافظی مقدس - استاد گروه زمین شناسی مهندسی
محمد غفوری - دانشگاه فردوسی مشهد

در این پژوهش، جهت تعیین موقعیت تقریبی گسل جنوب مشهد از داده های میکروترمور استفاده شده است. برای این منظور داده های میکروترمور به روش تک ایستگاهی، در ۵ پروفیل و ۲۷ ایستگاه عمود بر ارتفاعات جنوبی شهر برداشت و بروش نسبت طیفی مولفه افقی به مولفه قائم (HVSR)، تحلیل شده است. سپس نقشه های هم پریود و  تغییرات آن، در محدوده ارتفاعات جنوب شهر ترسیم شده و ایستگاه های دارای تغییر ناگهانی و مشخص در مقادیر فرکانس بر روی نقشه مشخص شده اند. علاوه بر این به کمک جهت داری میکروترمورها و چرخش H/V، تغییرات دامنه تقویت در آزیموت های مختلف در هر ایستگاه مورد بررسی قرار گرفت و ایستگاه های دارای بیشترین آشفتگی در مقادیر دامنه تقویت، نشانه گذاری شدند. نهایتا با مقایسه نتایج حاصل از هر دو روش و با بررسی گمانه های منطقه و شواهد فعالیت گسل بر روی عکس های هوایی، موقعیت تقریبی پهنه گسلی جنوب شهر مشهد مشخص شده است. نتایج مطالعات همخوانی مناسبی با شواهد صحرایی، تفسیر عکس های هوایی و اطلاعات حاصل از گمانه ها نشان می دهد.

میکروترمور, نسبت طیفی مولفه افقی به قائم, پریود تشدید, چرخش H/V, گسل جنوب مشهد