سید داود محمدی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
خلیل محرم زاده سرای - کارشناس ارشد زمین شناسی مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

نفوذ مواد نفتی در خاک علاوه بر اثرات زیست محیطی می­تواند باعث تغییر خصوصیات زمین­شناسی مهندسی خاک ها شود. در این پژوهش رفتار زمین­شناسی مهندسی خاک­های سطحی آلوده محدوده پالایشگاه نفت تبریز بررسی شده است. مواد نفتی آلوده کننده نمونه­های خاک مورد مطالعه از نوع هیدروکربن­های آلکانی جامد با بیش از ۱۴ زنجیره­ اتم کربن (C۱۴) می باشند. بر اساس نتایج حاصل از آزمایش های دانه­بندی، نمونه­ها در رده خاک های SM و CL قرار می گیرند. نتایج آزمایش حدود آتربرگ در نمونه های CL نشان می­دهد که شاخص خمیری (PI) در نمونه خاک دارای آلودگی بیشتر، کمترین مقدار بوده و با کاهش غلظت آلودگی، افزایش می یابد و تمامی نمونه های آلوده SM رفتار غیرخمیری داشته اند. در آزمایش های تراکم استاندارد، نمونه­های با آلودگی بیشتر با درصد رطوبت بهینه کمتری به وزن واحد حجم خشک حداکثر رسیده­اند. همچنین نتایج آزمایش های نسبت باربری کالیفرنیا بیانگر کاهش مقدار CBR با افزایش میزان آلودگی بوده که این کاهش در نمونه­های CL به مراتب بیشتر از نمونه­های SM می­باشد. بر اساس داده­های حاصل از آزمایش­های برش مستقیم و تحکیم، با افزایش میزان آلودگی خاک، به ترتیب پارامترهای مقاومت برشی (چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی) کاهش و نشست تحکیمی افزایش یافته است.

کروماتوگرافی گازی, تراکم استاندارد, نسبت باربری کالیفرنیا (CBR), مقاومت برشی, نشست تحکیمی