مهدی کمالی
کریم سلیمانی
کاکا شاهدی
امیر نوشهری
افشین گمرکچی

اولین اقدامی که برای کاهش خطر سیل مطرح می شود مهار سیل در سر منشاء آن یعنی زیرحوزه های آبخیز است . لذا شناسایی مناطق سیل خیز در حوزه به دلیل وسعت زیاد و گستردگی حوزه های آبخیز و عدم امکان انجام عملیات اجرایی واصلاحی در سراسر حوزه نیاز می باشد .در این پژوهش با استفاده از روش SCS و تلفیق داده ها در سیستم اطلاعات جغرافیایی، ابتدا نقشه پتانسیل سیل خیزی حوزه تهیه گردید. نتایج نشان داد که نوع کاربری اراضی، نوع واحدهای هیدرولوژیک خاک و بالا بودن میانگین وزنی CN به میزان ۸۵.۱۵ (در حوزه) بیانگر خطر بالای ایجاد سیلاب و ضریب پائین نگهداشت سیل در محدوده مورد مطالعه می باشد.نقشه پتانسیل سیل خیزی حوزه بیانگر آن  است که در حاشیه شمالی و مناطق مشرف به ارتفاعات حوزه که از کاربری مناسبی در ارتباط با کنترل سیل برخوردار نبوده و قرار گیری عواملی هم چون شیب زیاد ورخنمون های سنگی بدون پوشش گیاهی نیز در کنار کاربری اراضی، باعث ایجاد خطر سیلاب بسیار بالا شده، لذا اولویت هرگونه عملیات مهندسی آبخیزداری در این محدوده بیش از سایر نقاط می باشد.هم چنین استفاده از مدلHEC-HMS نسخه ۳.۵ در اولویت بندی زیرحوزه ها نشان داد که زیرحوزه ۵ به دلیل شیب متوسط بالا و شماره منحنی ۸۹ از اولویت اول جهت کنترل سیل برخوردار می باشد.

Flooding, GIS, CN, Prioritizing, Barajin, سیل خیز, سیستم اطلاعات جغرافیایی, شماره منحنی, اولویت بندی, باراجین