مصطفی ذبیحی سیلابی - مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
سیدحمیدرضا صادقی - تربیت مدرس
مهدی وفاخواه - دانشگاه تربیت مدرس

افزایش جمعیت و به تبع آن گرم شدن هوای کره زمین و دیگر بلایای طبیعی مانند خشک سالی و سیل منجر به افت چشم گیر سلامت و خدمات بوم سازگان شده و این امر ضرورت برنامه ریزی و ارائه اقدامات مدیریتی برای گرایش حوزه های آبخیز به سمت سلامت مطلوب، ارائه خدمات پایدار و دور شدن از شرایط بحرانی را دوچندان می کند. بااین حال، به دلیل شرایط متفاوت حوزه های آبخیز به سبب شرایط حاکم و سطوح تاب آوری مختلف آن ها در برابر فشارهای وارده، برگشت پذیری حوزه های آبخیز برای گرایش به سمت یک حالت نسبی پایدار متفاوت است. بر همین اساس آگاهی از وضعیت برگشت پذیری حوزه های آبخیز برای اولویت بندی اقدامات باهدف افزایش توامان سلامت و خدمات بوم سازگان ضروری است. حال آن که در مطالعات صورت گرفته تاکنون به مفهوم سازی دامنه برگشت پذیری حوزه آبخیز با لحاظ سلامت حوزه آبخیز و خدمات فرهنگی، تنظیمی، فراهم سازی و حمایتی پرداخته نشده است. بنابراین در مطالعه حاضر رویکرد مدیریتی دامنه برگشت پذیری حوزه آبخیز معرفی و اهمیت و مزایای آن در مدیریت جامع حوزه های آبخیز ارائه شده است. بر همین اساس با استفاده از مطالب ارائه شده در این مطالعه می توان چارچوبی برای برآورد دامنه برگشت پذیری حوزه های آبخیز تعیین و الگویی مناسب برای تبیین شیوه های مدیریتی متناسب در راستای دستیابی به توسعه پایدار در اختیار مدیران محلی، منطقه ای و ملی قرار داد.

توسعه پایدار, حد تاب آوری, شرایط اوج بوم شناسی , مدل سازی مفهومی