وحیده ریاحی - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
حسن مروتی - ایران، تهران، دانشگاه تهران، دانشکده دامپزشکی، گروه علوم پایه
امیر خسروی - استادیار گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آیتالله العظمی بروجردی (ره)

چکیدههدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی با شدت بالا ، دویدن استقامتی و تناوبی  HIITبر شاخص گلوکز سرم در رت های چاق دیابتی ویستار بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۵۰  سر موش صحرایی چاق دیابتی (  ۱۶±۲۳۰ گرم)  به شیوه تصادفی به ۵ گروه ۱۰تایی: ۱- کنترل بدون تمرین  ۲- تمرین تناوبی شدید  HIIT  ۳ - تمرین دویدن استقامتی با شدت متوسط ۴- تمرین مقاومتی متوسط  ۵- تمرین مقاومتی شدید تقسیم شدند. گروه های تمرینی در برنامه تمرینات مقاومتی و دویدن استقامتی  ۱۲ هفته ای به تعداد ۵ جلسه در هفته شرکت نموده، و گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. غلظت گلوکز به روش رنگ سنجی گلوکز اکسیداز  اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه، در سطح معناداری ۰۵/۰  تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج حاصل نشان داد متعاقب ۱۲ هفته تمرین آزمودنی گروه های مختلف تمرینی (دویدن استقامتی ، مقاومتی با شدت متوسط و بالا ، اینتروال شدید) میزان گلوکز سرم به طور معنی داری از گروه کنترل کمتر (۰۰۱/۰=P) بود.  نتیجه گیری: تمرینات ورزشی (دویدن استقامتی ، مقاومتی و اینتروال شدید) باعث کاهش گلوکز سرم در موش های صحرایی نر چاق دیابتی نوع ۲ می شود، بین گروه های مختلف تمرینی درکاهش گلوکز سرم تفاوت اندکی وجود داشت اما این تفاوت معنی دار نبود.

دویدن استقامتی, تمرین مقاومتی, تمرینات اینتروال شدید, گلوکز سرم, دیابت