محمدصادق حسنوند - Center for Air Pollution Research (CAPR), Institute for Environmental Research (IER), Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Islamic Republic of Iran؛ ۲. Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of
ساسان فریدی - Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Islamic Republic of Iran
کاظم ندافی - Center for Air Pollution Research (CAPR), Institute for Environmental Research (IER), Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Islamic Republic of Iran؛ ۲. Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of
رضا بیات - Center for Solid Waste Research (CSWR), Institute for Environmental Research (IER), Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Islamic Republic of Iran
محمد خانی زاده - Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Islamic Republic of Iran
فاطمه مومنی ها - Tehran Urban Planning and Research Center, Tehran Municipality, Tehran, Iran
عادل مکمل - Tehran Urban Planning and Research Center, Tehran Municipality, Tehran, Iran

زمینه و هدف: مطالعه حاضر برای بررسی وضعیت ذرات معلق (PM۲.۵) هوای شهر تهران طی سال های ۱۳۹۰ تا پایان ۱۴۰۱ طراحی شده است. روش: داده های ساعتی غلظت ذرات معلق (PM۲.۵) هوای شهر تهران از تمامی ایستگاه های پایش کیفیت هوا متعلق به سازمان حفاظت محیط زیست و شرکت کنترل کیفیت هوا مورد بررسی قرار گرفت. اثرات این آلاینده هوا بر سلامت شامل تعداد موارد مرگ منتسب توسط نرم افزارهای BenMAP-CE و آخرین ویراست AirQ+ برآورد شد. همچنین هزینه های اقتصادی مرتبط با سلامت با استفاده از رویکرد ارزش آماری زندگی محاسبه شده است. یافته ها: وضعیت غلظت ذرات معلق (PM۲.۵) هوای شهر تهران طی ۱۲ سال مورد بررسی (از سال ۱۳۹۰ تا پایان ۱۴۰۱) همواره با استانداردها فاصله بسیار زیادی داشته است (تقریبا ۵ الی ۸ برابر مقادیر سالیانه رهنمود جدید سازمان جهانی بهداشت و ۵/۲ (دو و نیم) الی ۵/۳ (سه و نیم) برابر استاندارد ملی) و شهروندان تهرانی مواجهه بالایی با این عامل خطر سرطان زا داشته اند. تعداد موارد مرگ منتسب به PM۲.۵ هوای آزاد در شهر تهران در سال ۱۴۰۱ به حدود ۹۲۴۱ (۹۶۴۷-۸۵۸۳) مورد مرگ در افراد بالای ۲۵ سال رسیده است. همچنین خسارات اقتصادی ناشی از موارد مرگ منتسب به PM۲.۵ هوای آزاد در شهر تهران در سال ۱۴۰۱ حدود ۵/۲ (دو و نیم) میلیارد دلار برآورد شده است. نتیجه گیری: با توجه به وضعیت نامطلوب کیفیت هوا در شهر تهران، برنامه ریزی و اجرای برنامه های علمی و عملی برای کاهش غلظت آلاینده های هوا در این شهر یک نیاز حیاتی محسوب می شود.

Air Pollutants, Air Pollution, Particulate Matter, Risk Factors, آلاینده های هوا, آلودگی هوا, ذرات معلق, عوامل خطر