اکبر کشاورزیان - عضو هیات مدیره پست بانک ایران

فلسفه وجودی صندوق توسعه ملی براساس اساسنامه مصوب، تبدیل بخشی از عواید ناشی از فروش نفت و گاز، میعانات گازی و فرآورده های نفتی به ثروت های ماندگار، مولد و سرمایه های زاینده اقتصادی و نیز حفظ سهم نسل های آینده از این منابع ملی است. این مسئولیت مهم صندوق در دهه اخیر با اعمال تحریم شورای امنیت سازمان ملل، تنگنای اعتباری، انجماد دارایی های بانک ها و در نهایت افزایش محدودیت منابع قابل سرمایه گذاری در کشور بیشتر شده و هر بررسی و اقدام موثری که بتواند این منابع محدود را به سمت سرمایه گذاری با ارزش افزوده بالاتری هدایت نماید تا منافع ملی و بین نسلی در کوتاه مدت و بلندمدت بیشتر تامین شود، دارای اهمیت حیاتی است. این مطالعه با روش توصیفی- تحلیلی از جامعه آماری متغیرهای کلان اقتصاد کشور و عملکرد صندوق توسعه ملی در دهه اخیر به دنبال معرفی روش (عقد) مناسبی برای سرمایه گذاری صندوق با هدف تحقق سرمایه گذاری واقعی و حداکثرسازی منافع ملی است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که منابع صندوق توسعه ملی با سیاست­های نامناسب در قالب سپرده گذاری در بانک­ها و مغفول ماندن رسالت و ماموریت اصلی صندوق در ثروت آفرینی بین نسلی، دچار چالش اساسی شده است. صندوق توسعه ملی با بهره گیری از عقد مشارکت حقوقی می تواند ضمن تحقق مشارکت واقعی با شرکای خود و حفظ حقوق مردم، بالاترین منافع را با ثروت آفرینی در عرصه ملی و بین المللی به ویژه در مگاپروژه های کشور داشته باشد؛ موضوعی که در بخش های مختلف مقاله مورد بررسی قرار گرفته و مدل عملیاتی برای آن ارائه شده است.

سرمایه گذاری, مشارکت حقوقی, صندوق توسعه ملی