مه گل غفاریان خرم - دانشجوی کارشناسی ارشد نقاشی، دانشکده هنر، موسسه آموزش عالی فردوس، مشهد، ایران.

شاید بتوان از نقاشی دیواری به عنوان کهن ترین شکل نقاشی در جهان نام برد. نقاشان دیواری مکزیکی، از نظر هنری و اندیشه از جامعه مکزیک جدا نبودند؛ آن ها پیرو انقلاب ناسیونالیسم، نقش اساسی در زندگی فرهنگی و اجتماعی کشور ایفا کردند. تاریخچه رنسانس نقاشی های دیواری مکزیکی که از ابتدای دهه ۱۹۲۰ و در زمان ژنرال اوبرگون شروع شد، داستانی طولانی و پیچیده، مملو از تناقض ها، حکایت ها و افسانه هاست. این رنسانس از نظر برخی، حرکتی هنری بوده است که توسط سه هنرمند مشهور بین المللی به نام های خوزه کلمنته اروزکو، دایوید آلفارو سیکیروس و دیه گو ریویرا هدایت می شده است. پرداختن به تفاوت سبک نقاشی دیواری سه هنرمند نام برده، برای شناخت مضمون های دقیق تر در نقاشی های دیواری مکزیکی، همچنین به دلیل نو بودن این موضوع و نبود اطلاعات به صورت متمرکز، می تواند دارای اهمیت به سزایی باشد. بر این اساس، پرسش اصلی در این پژوهش، عبارت است از تفاوت ایدئولوژی سبک نقاشی دیواری اروزکو با سیکیروس و ریویرا چیست؟ در این نوشتار، پس از بیان مبانی نظری، به بررسی تحلیل نمونه های برگزیده نقاشی از این سه هنرمند و مقایسه آن ها با یکدیگر می پردازد. این پژوهش از نوع کاربردی و ماهیت آن، توصیفی تحلیلی است. گردآوری اطلاعات، با روش کتابخانه ای به همراه مشاهده تصاویر انجام شده و تحلیل با روش کیفی صورت پذیرفته است. همچنین، شیوه نمونه گیری، غیرتصادفی و گزینشی است. با توجه به تحلیل آثار سه نقاش دیواری مکزیکی (اروزکو، سیکیروس و ریویرا)، در دهه ۱۹۳۰ آن ها به دنیای مدرن همچون عصر تجددگرایی صنعتی نگاه ویژه ای داشتند. نگرش آن ها به شکلی متفاوت از یکدیگر بود که از موضوع و دیدهای متعددی تاثیر گرفته بود. مهم تر از همه اینکه، تصاویری که از جهان صنعتی مدرن به نمایش درآمدند، بعدی از نقاشی های دیواری را به تصویر کشیدند که انحصارا در محدوده واقعیت فرهنگی مکزیک قرار نمی گرفت، بلکه در مجموعه ای از ارتباط جهانی جا یافته بود.