علی اکبر امین بیدختی
محمدعلی نعمتی - علامه طباطبایی
علی محمد رضایی
سید احمد محمدی حسینی

چکیده     همکاری دانشگاه با صنعت موضوع جدیدی نیست. هرچند که مدل هایی برای این نوع ارتباط وجود دارد،که قبلا استفاده یا تست شده است، اما این مدل ها در بعضی از کشورها و جوامع ناکارآمد و نامناسب هستند. بنابراین در این مطالعه به طراحی مدلی در تحلیل سطح همکاری دانشگاه و صنعت در ایران می پردازیم. به علاوه شرایطی را که بر سر راه ارتباط دانشگاه با صنعت مانع تراشی می کند را مورد آزمون قرار داده ایم. از این رو در این مطالعه به منظور رتبه بندی موانع دانشگاه و صنعت و طراحی مدلی در این زمینه از آزمون فریدمن و مدل سازی ساختاری تفسیری استفاده شده است. از آن جا که روش ISM مبتنی بر نظر خبرگان می باشد، از نظرات ۳۳ متخصص در حوزه دانشگاه و صنعت استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش، منجر به سطح بندی موانع توسعه همکاری دانشگاه و صنعت و طراحی مدلی از این عوامل شد. همچنین یافته ها نشان داد که عدم وجود اعتماد دو طرفه میان دانشگاهیان و صنعت گران، تقضا محور نبودن طرح های تحقیقاتی و پایان نامه ها و کمبود مسائل انگیزشی به ترتیب از مهم ترین موانع در توسعه همکاری دانشگاه و صنعت هستند.

دانشگاه، صنعت، ارتباط دانشگاه و صنعت، مدل سازی ساختاری تفسیری