Zahra Estakhri - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، شیراز، ایران
Fakhri Tajikzadeh - دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
Soltan Ali Kazemi - استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، شیراز، ایران

سابقه و هدف: ایمان به خدا و امیدواری، نقش به سزایی در ادامه ی روند زندگی تمامی افراد جامعه و به ویژه بیماران ایفا می کند. در این ارتباط، هدف از پژوهش حاضر، مقایسه نقش باورهای مذهبی در امید به زندگی و کیفیت زندگی بیماران سرطانی و غیرسرطانی شهر شیراز در سال ۱۳۹۰ بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع موردی- شاهدی مقایسه ای می باشد که روی ۶۰ نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان نمازی شهر شیراز انجام شد. نمونه های مورد بررسی شامل: ۳۰ نفر از بیماران سرطانی (۱۵ مرد و ۱۵ زن) بخش شیمی درمانی و ۳۰ نفر (۱۵ مرد و ۱۵ زن) از بیماران سایر بخش ها بودند که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار های مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس سنجش نگرش مذهبی (۱۳۸۵)، پرسشنامه امید (۱۹۹۱) و پرسشنامه کیفیت زندگی (۱۹۹۶) بود. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از روش های آمار توصیفی و استنباطی (آزمونt  مستقل) به همراه نرم افزارSPSS ۱۶  استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین باورهای مذهبی، امید به زندگی و کیفیت زندگی بیماران سرطانی و غیرسرطانی تفاوت معناداری وجود دارد. استنتاج: براساس یافته ها می توان گفت اعتقادات و باورهای مذهبی می تواند باعث تقویت روحیه بیماران سرطانی شده و منجر به افزایش امید به زندگی و بهبود کیفیت زندگی در آن ها گردد.

Cancer patients, Hopefulness, Non-cancer patients, Quality of life, Religious beliefs, امید به زندگی, باورهای مذهبی, بیماران سرطانی, بیماران غیرسرطانی, کیفیت زندگی