جعفر طاهری - دکتری زمین شناسی - سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور – مدیریت من
مرتضی شیخ - کارشناسی ارشد رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی-،سازمان زمین شناسی و اکتشاف
آبرادات مافی - کارشناسی ارشد چینه شناسی و فسیل شناسی- سازمان زمین شناسی و اکتشافات مع

پهنه رسوبی-ساختاری مکران در گستره ای افزون بر ١۶٠ هزار آیلومتر مربع در جنوب خاوری ایران زمین و باختر پاآستان قرار دارد آه حدود ٧٠ هزار آیلومتر مربع آن در ایران و بقیه در پاآستان قرار گرفته است (آقانباتی، ١٣٨٣ ). این پهنه از جنوب به سواحل دریای عمان، از شمال به فروافتادگی جازموریان از حد باختری به محدوده گذار زاگرس – مکران 2010 Regard et. al. و در منتهی الیه خاور در سرزمین پاآستان، به گسل های چمن و ارناچ نال محدود می شود. منطقه عمومی مکران از دیدگاه های متفاوتی در سال های اخیر مورد توجه زمین شناسان قرار گرفته است؛ که از جمله می توان به زمین ساخت جنبا 2006 Bayer et al., توالی ستبری از رسوبات فلیش، رسوب شناسی، بایواستراتیگرافی رسوبات سنوزوئیک و حتی مطالعات ژئوتوریسم منطقه (فرهت جاه و امری کاظمی ١٣٩١ ) اشاره کرد. این پهنه از دیدگاه ساختمانی یک منشور فزاینده (accretionary prism) با امتداد خاوری باختری در فرا دیواره زون فرورانشی دریای عمان است، که به طور کل در بر دارنده نهشتههای جوان دوران سوم است( 1990 (McCall, 2002; Gelennie et. al., بخش اصلی منشور فزاینده مکران در بردارنده چرخه های توربیدایتی وابسته به زمان ائوسن تا الیگوسن و الیگوسن تا میوسن است که به طور کل ستبرایی بیش از ١٠٠٠٠ هزار متر دارند 2002 McCall . پتانسیل بالالای رسوبات فلیش مکران در حفظ و ماندگاری ساختمان های بایوژنیک و ضرورت مطالعات دقیق تر بایواستراتیگرافی با هدف شناخت بهتر محیط رسوبی و شناخت روند تکوین حوضه ی رسوبی مکران بیش از پیش ضروری می باشد. اآنون با تهیه نقشه های زمین شناسی پایه ( سازمان زمین شناسی و اآتشافات معدنی آشور) زمینه برای مطالعات دقیق تر به ویژه تاریخچه تحولالات حوضه های رسوبی فراهم آمده است. در این راستا و بر پایه ی دانسته های زمین شناسی و در چارچوب برنامه ای میان مدت، مطالعه رسوبات میوسن مکران در دستور آار نگارندگان قرار گرفت تا در یک پوشش منطقه ای و به تدریج مطالعات سیستماتیک تکمیل گردد. مقاله ی حاضر نتایج بررسی های اولیه روی ردواره های رسوبات فلیش در برش چینه شناسی گزدان در باختر روستای پیر سهراب می باشد (شکل ١). مطالعات نانوفسیل با هدف تبیین دقیق تر جایگاه چینه شناسی واحدهای مورد مطالعه همزمان انجام شده است. شایان ذآر است ستبرای واحد اندازه گیری شده در برش گزدان ٢٢٠ متر می باشد. نتایج اولیه حاآی از فراوانی بالالا و تنوع divercity مطلوب جنس ها و گونه های مطالعه شده می باشد تاآنون از مجموع ١٩٢ نمونه ی برداشت شده ٣٣ جنس و تعداد ۴٠ گونه شناسائی شده است. فراوانی ردواره های graphogliptid به ویژه گونه هایی از Nereites, Spirohaphe, Paleodictyon, Cosmorhaphe, Helminthorhaphe, ر میان سایر ردواره ها مشهود است. براساس شواهد به دست آمده؛ محیط رسوبی نهشته های میوسن بالالائی در محل تاقدیس گزدان slope تا deep basin تعیین و ایکنوفاسیس رسوبات یاد شده Nereites تشخیص داده شده آه گاه با نوسان سطح آب های آزاد، به ایکنوفاسیس Zoophycus تغییر پیدا کرده است.

مکران Trace fossils محیط رسوبی، گزدان، نانوفسیل، میوسن