سعید فرزاد مهاجری
مهدی قمصری
فرزاد حیاتی

التیام زخم در دهههای اخیر به عنوان یکی از مسئلههای اساسی درمانی تبدیل شده است و از این رو انگیزه پژوهشگران برای کاوش در معرفی رهیافتهای درمانی متفاوت افزایش یافته است. همگام با آخرین پیشرفتها در علم و تکنولوژی، روشهای گوناگونی ابداع و بهبود داده شدهاند. اگر چه مدیریت زخم به شکل سنتی همانند استفاده از بانداژ زخم و پیوند پوست هنوز به طور جاری و معمول در طب مورد استفاده قرار میگیرد اما تکنولوژیهای جدیدتر همانند استفاده از سلولهای بنیادی در پیوند پوست یا ترکیب درمانهای سنتی با نانومواد ضد باکتریایی نقش خودشان را در مدیریت زخم یافتهاند. تکنولوژیهای مختلف و جدیدی از قبیل نانوتکنولوژی، بیوتکنولوژی، درمان با سلولهای بنیادی و تلهمدیسین در سالهای اخیر پدیدار شدهاند و اکنون برای کمک به درمان زخم مورد استفاده قرار میگیرند و حتی در مواردی جایگزین روشهای قدیمی شدهاند. اگر چه بسیاری از این روشها همچنان فاقد مطالعات در ابعاد بزرگ برای ارزیابی و در نتیجه کاربرد گسترده هستند. همچنین بایستی برای کاربرد گسترده آنها در آینده مطالعاتی برای ارزیابی هزینه اثربخشی، راحتی و میزان تاثیر آنها نیز طراحی شود. در این مقاله مروری، نویسندگان پیشرفتهای اخیر در زمینه روشهای درمانی با تکنولوژی بالا که موجب التیام سریعتر و ظاهر زیباتر میشوند را مورد ارزیابی و بحث قرار دادهاند.

التیام زخم، آینده، نانوتکنولوژی، بیوتکنولوژی