نجفقلی غیاثی - عضو هیئت علمی پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری،

برای تامین آب در مقیاس کوچک در مناطق خشک که دسترسی به چاه و رودخانه دائمی ندارند، استفاده از جریان های زیرسطحی در بستر خشکه رودها می تواند مطرح باشد. بدین وسیله علاوه بر مهار بخشی از آب باران که به زمین نفوذ می کند، آب هایی که به طور دائم بوسیله قنوات بالادست از سفره تخلیه می شوند و در فصولی از سال بدون استفاده مفید مجددا به زمین نفوذ کرده و از دسترس خارج می شود را می توان در مخزن سد زیرزمینی مهار کرد. هدف از این پژوهش اطمینان از وجود آب و تغذیه کافی در بالادست محل سد می باشد. برای تعیین آبدهی حوزه پس از اخذ آمار و اطلاعات و بررسی صحت و سقم آن ها، تحلیل منطقه ای انجام و روابط استخراج شد. علاوه بر آن از روش های تجربی مانند روش خسلاو، تعیین بیلان آبی حوزه و روش تجربی شورای تحقیقات کشاورزی هند ICAR استفاده شد. ضریب به دست آمده از تحلیل منطقه ای از یک بیشتر بوده است که فاقد اعتبار است. رابطه ارائه شده توسط شورای کشاورزی هند ضریب رواناب را ۲۶ % برآورد نمود که قابل اعتمادتر از سایر روش ها است. بر این اساس حجم آب قابل برنامه ریزی ناشی از رواناب و نفوذ در حوزه کوهزر برآورد و برابر ۵/ ۱۰۵۰۰۹۶ مترمکعب می باشد.

اقلیم نیمه بیابانی, بیلان آب, دبی متوسط, کویر حاج علیقلی, هیدرولوژی