سپیده پازنگ - دانشجوی کارشناسی ارشد تکتونیک، دانشگاه تبریز
بهروز زمانی - دکتری تکتونیک، مدرس دانشگاه تبریز

در این مطالعه تحلیل خطر زمینلرزه در حوضهی رودخانه قزلاوزن انجام گرفته است. برای این منظور ضمن بررسی تکتونیک لرزهای منطقه به شعاع تقریبی ١٠٠ کیلومتر، اطلاعات مربوط به سابقه لرزه خیزی نیز در این محدوده مورد بررسی و استفاده قرارگرفته است. در این پژوهش چگونگی توزیع آماری زمینلرزههای رخداده درگذشته و چگونگی پارامترها و خطرات زمین لرزههای محتمل آینده در منطقه قزلاوزن بررسی شده و با استفاده از نرم افزار ARC GIS ، نقشه خطوارههای گسلی منطقه و نقشه توزیع سطحی رومرکز زمینلرزههای جمع آوری شده رسم گردیده است و در ادامه با استفاده از روش 1992 Kijko and Sellevoll پارامترهای لرزهخیزی منطقه بدست آمدهاند. از نتایج حاصل معلوم گردیده که در طول ١١٢ سال گذشته در منطقه تا شعاع ١٠٠ کیلومتری، ١٧۶٢ حادثه زلزله رخ داده و بیشترین تمرکز آنها در سمت شمال و شمال خاوری محدوده حوزه و در بین سالهای ٢٠٠۵ تا ٢٠١٢ و کمترین تمرکز آنها در بین سالهای ١٩٠٠ تا ١٩١۴ بوده است. همچنین از نتایج بهدست آمده معلوم گردید که، بزرگای قویترین زلزلههای رخداده در این مدت 7/4 درجه ریشتر، و عمق کانونی آنها بین ٣ تا 20 کیلومتر زیر سطح دریا متغییر بوده است. از نتایج ارزیابی خطر و تعیین پارامترهای زمین لرزههای محتمل آینده در منطقه قزل اوزن نیز معلوم گردید که قویترین زمینلرزه در آینده، بزرگایی برابر با 7/85 درجه ریشتر و شدتی برابر 10/8 درجه در مقیاس مرکالی داشته و بیشینه شتاب، سرعت و جابجاشدگی افقی و قائم ناشی از آن در محل کانون سطحی نیز، به ترتیب برابر با 2cm/s 3/05 - 3/19 و cm/s 1/91 - 3/32 و cm/s 1/91 - 3/32 و cm/s 1/45 - 1/52 خواهد بود و این زمینلرزه از تجدید فعالیت گسل آستارا که طویلترین گسل در محدودهی مورد مطالعه است، ایجاد خواهدشد.

قزل اوزن، زلزله، بزرگا، شدت، تحلیل خطر زلزله