زینب ایمان زاده - کارشناس ارشد پترولوژی، دانشگاه شهید بهشتی.
محمد رهگشای - استادیار گروه زمین شناسی، دانشگاه شهید بهشتی.
ایمان منصف - استاد گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد.
مریم شفاعی آبکنار - کارشناس ارشد پترولوژی، دانشگاه شهید بهشتی.

گدازه های بالشی منطقه ای حدود ١٫٨٧ کیلومتر مربع را در بخش مرکزی و جنوب شرقی سکانس افیولیتی به خود اختصاص داده اند. همچنین رخنمون هایی از گدازه های بالشی در بخش بالایی کمپلکس دایک های صفحه ای در شمال و بخش مرکزی واحد گابرویی اصلی دیده می شود. مطالعات پتروگرافی بازالت های بالشی این منطقه نشان می دهد که از نظر کانی شناسی ، مهم ترین کانی های این مجموعه را فنوکریست های پلاژیوکلازو پیروکسن تشکیل می دهند. آلبیت، کلریت، کلسیت، زئولیت، اپیدوت، کوارتز، اکسید آهن نیز کانی های فرعی و ثانویه این مجموعه را شامل می شوند. . بافت عمده این سنگ ها پورفیری، اینترسرتال، و بافت های فرعی همچون وریولیتیک و بافت های غیر تعادلی همچون بافت غربالی در پلاژیوکلاز و بافت پوئی کیلیتیک مشاهده می شوند. شواهد ژئوشیمیایی حاکی از آن است که گدازه های بالشی منطقه از سنگ های بازالت، آندزیت بازالتی و آندزیت تشکیل شده اند. و همچنین تمامی این سنگ ها در سری ماگمایی تولئیتی قرار گرفته اند.

پتروگرافی، بازالت های بالشی، پلاژیوکلاز، پیروکسن، ژئوشیمی