غزاله دلیری - دانشجوی کارشناسی ارشد، آموزش محیط زیست، دانشکده تحصیلات تکمیلی محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران
احمد نوحه گر - استاد تمام، دانشکده تحصیلات تکمیلی محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران

افزایش تعداد گردشگران به طوری که بیش از حد توان اکولوژیک یک منطقه باشد می تواند اثرات مخرب و بازگشت ناپذیری در جامعه میزبان یا مقصد داشته باشد و یا منجر به کاهش کیفیت تجربه گردشگری شود. همچنین کدهای اخلاقی پیچیدگی های خاص خود را دارند و بایستی به طور دقیق مورد بررسی قرار گیرند، در صورت عدم توجه به این امر، مشکلات محیط زیستی و اجتماعی گریبان جامعه را خواهد گرفت و چنانچه محیط زیست تخریب شود؛ بیش ترین زیان آن متوجه خود انسان می شود که این مسئله در واقع با توسعه پایدار در تعارض است. حفاظت یعنی هم مراقبت و هم استفاده منطقی از منابع طبیعی؛ بنابراین اکوتوریسمی پایدار است که ضمن پاسخ به نیازهای نسل امروز نیازهای نسل آتی را نیز مورد توجه قرار دهد. پژوهش حاضر یک تحقیق کاربردی است که با در نظر گرفتن مواردی که بیان شد، به بررسی اثرات محیط زیستی اکوتوریسم در استان خراسان جنوبی و جایگاه آموزش محیط زیست در کاهش اثرات مخرب آن پرداخته شده است. به این معنی که تمام نیازهای جامعه میهمان و میزبان را پوشش داده و سبب منفعت طرفین شود. روش بررسی از طریق مشاهده، مصاحبه و بررسی اسناد موجود است که در ابتدا به پتانسیل های گردشگری این استان و همچنین مشکلاتی که به سبب توسعه اکوتوریسم به آن ها وارد شده است اشاره می شود. در نهایت به آموزش محیط زیست به عنوان بهترین و موثرین راه برای آگاه کردن و ایجاد حس مسئولیت در بین اقشار جامعه به خصوص افرادی که با هدف حفاظت از طبیعت وارد آن می شوند، پرداخته شده است.

واژه های کلیدی: آموزش محیط زیست, اکوتوریسم, توسعه پایدار, خراسان جنوبی, طبیعت