حسین معتمدی - استادگروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران. مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی و علوم زیستی ،دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران (مسوول مکاتبات)
ابوالقاسم هدایت خواه - کارشناسی ارشد میکروبیولوژی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
مصطفی عموپور بهنمیری - کارشناسی ارشد میکروبیولوژی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.

جهت حفظ منابع فسیلی به عنوان مهم­ترین منبع تامین انرژی، بشر نیازمند یافتن منابع تجدیدپذیری برای این مواد است. از جمله گزینه های پیش رو زیست توده است که قابلیت تبدیل به زیست سوخت ها را دارد. از جمله مهم ترین زیست سوخت های تولید شده اتانول است که به عنوان بهترین جایگزین برای بنزین شناخته شده است. تبدیل زیست توده به زیست سوخت طی یکی از فرآیندهای زیست پالایی به نام تبدیل زیستی انجام می شود که در آن ابتدا محتوای کربوهیدراتی زیست توده به قندهای ساده تبدیل شده، سپس قندها به اتانول تخمیر شوند. با توجه به ساختار سخت تجز یه شونده مواد لیگنوسلولزی، انجام روش پیش تیمار ضروری به نظر می رسد که روش های متفاوتی از جمله تیمارهای فیزیکی و شیمیایی پیشنهاد شده است. در مرحله قندسازی، زیست توده تیمار شده تحت اثر آنزیم های تجزیه کننده قرار می­گیرد که بسته به نوع آنزیم های استفاده شده قندهای ۵ یا ۶ کربنه یا هردونوع تولید می شود و بر این اساس نوع میکروارگانیسم تخمیر کننده انتخاب می شود. برای بالا بردن بازده نهایی تجزیه و تخمیر، معمولا این دو مرحله را به صورت هم­زمان انجام می دهند. یکی از ابعاد مهم تحقیقات در زمینه تولید زیست سوخت ها به­خصوص اتانول، معطوف به توسعه روش های تخمیری است تا بازده نهایی تولید را افزایش دهند که از مهم­ترین این تحقیقات می توان به روش تخمیر دوفازی اشاره کرد.

زیست توده, زیست سوخت, اتانول, پیش تیمار, تخمیر