ساناز شفیعی - کارشناسی ارشد ارزیابی و آمایش سرزمین، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. (مسوول مکاتبات)
مرضیه علی خواه اصل - استادیار، گروه منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
محمد رضوانی - استادیار، گروه منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

اطلاعات پوشش و کاربری اراضی، برای بسیاری از فعالیت های برنامه ریزی و مدیریت سرزمین ازجمله آمایش سرزمین دارای اهمیت است. امروزه تصاویر ماهواره ای و تکنیک های سنجش از دور بهترین وسیله برای استخراج نقشه پوشش و کاربری اراضی به عنوان نقشه های پایه در آمایش سرزمین می باشد. بر این اساس هدف اصلی این تحقیق مقایسه دو روش حداکثر احتمال و فازی جهت استخراج نقشه پوشش و کاربری اراضی شهرستان اسلام شهر با استفاده از تصاویر سنجنده OLI ماهواره لندست برای سال ۲۰۱۵ است. برای نیل به این هدف ابتدا با اعمال پیش پردازش های لازم، عملیات بارز سازی تصاویر اجرا و با بهره گیری از الگوریتم های حداکثر احتمال و فازی نقشه های موضوعی پوشش و کاربری اراضی در پنج طبقه انسان ساخت، اراضی بایر، اراضی کشاورزی، باغات- فضای سبز شهری و جاده تهیه شد و سپس دقت طبقه بندی این دو روش با استفاده از تعیین دقت کلی مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، در هر دو روش کاربری انسان ساخت دارای بیش ترین میزان مساحت و جاده کم ترین میزان را دارا می باشد و نتایج حاصل از ارزیابی دقت نشان داده است که طبقه بندی با روش الگوریتم حداکثر احتمال با دقت کلی ۱۰/۸۸ درصد و ضریب کاپا ۸۴/۰ نسبت به طبقه بندی با روش فازی با دقت کلی ۸۳/۸۷ و ضریب کاپا ۸۳/۰ از دقت بیش تری برخوردار است.

شهرستان اسلام شهر, طبقه بندی فازی, سنجش از دور, الگوریتم حداکثر احتمال