باریس مجنونیان - استاد گروه جنگلداری و اقتصاد جنگل، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
میثم جباری - فارغ التحصیل کارشناسیارشد مهندسی جنگل، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
مقداد جورغلامی - دانشیار گروه جنگلداری و اقتصاد جنگل، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه کرج
رسول یاراحمدی - دانشیار گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشت درمانی ایران، تهران
آزاده دلجویی - دانشجوی دکتری مهندسی جنگل، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج

اره موتوری متداول­ترین ابزار قطع و تبدیل در جنگل­های شمال کشور محسوب می­شود که یکی از مهم ترین عیوب آن، ارتعاش دائمی در حین کار است. هدف از این پژوهش، بررسی ارتعاش دست-بازو در عملیات قطع و بینه­بری درختان راش در جنگل خیرود نوشهر در استان مازندران است. سه درخت و سه بینه از گونه راش انتخاب و با استفاده از دستگاه ارتعاش­سنج Bruel & Kjear ۲۲۳۷، همزمان اندازه گیری ارتعاش دست- بازو در دسته عقب و دسته جلوی اره موتوری در­ سه جهت x، y و z انجام گرفت. از شاخص­های شدت ارتعاش معادل اره موتوری (aeq)، مقدار کلی ارتعاش اره موتوری (ahv)، ضریب قابلیت انتقال ارتعاش (Tr) و دوره مواجهه روزانه ((۸)A) برای ارزیابی ارتعاش اره موتوری استفاده شد. در مرحله قطع، مقدار aeq در محور x به طور معنی­داری بیشتر از دو محور دیگر در دسته­های جلو و عقب به دست آمد (۰۱۰/۰ = P) و در بینه­بری، مقدار aeq در محور x به طور معنی­داری بیشتر از محور z به دست آمد (۰۰۸/۰ = P). مقدار ahv هنگام قطع درختان (۰۱۷/۰ = P) و بینه بری (۰۱۳/۰ = P) در دسته عقب به طور معنی­داری بیشتر از دسته جلو به دست آمد. ضریب Tr در دسته عقب اره موتوری در هنگام قطع (۷۸/۲) به طور معنی­داری بیشتر از همین دسته در حالت بینه بری (۵۷/۲) است (۰۱۱/۰ = P). نتایج نشان داد که شدت ارتعاش در دسته عقب بیشتر از دسته جلو است که بیانگر لزوم اقدامات سریع از نظر بهبود ارگونومیک دسته عقب است.

ارتعاش دست-بازو, ارگونومی, بهره برداری, صدمات شغلی, قطع درخت