عباس نیک پی - فارغ التحصیل رشته حقوق جزا و جرم شناسی

بزه دیدگی، یک پدیده زیستی، اجتماعی و روانی است که برای پیشگیری از آن اتخاذ تدابیر همه جانبه از سوی جامعه ضروری می نماید « پیشگیری غیرکیفری »، به ویژه در مورد اطفال که به لحاظ وضعیت خاص روحی و جسمی، علاوه بر اعمال تدابیر پیشگیرانه افتراقی، می بایست در یک اقدام گسترده، مقدم بر بزه دیدگان بزرگسال قرار گیرند. به ویژه توجه خاص به اطفال هنگامی گسترش می یابد که طفل وارد قلمرو فرآیند کیفری گردد و رفتار بزرگسال « فعال یا ترک فعل » موجب نقض حقوق آنها شود، در این صورت او صرفا به عنوان یک طفل عادی مورد ملاحظه نبوده بلکه عنوان بزه دیده یا قربانی را با خود به دنبال خواهد داشت. بنابراین باید چاره ای اندیشید تا چنین اطفال، از چرخه معیوبی که در آن قرار دارند به سوی یک زندگی سالم و جهت دار هدایت گردند. جرایم جسمانی اطفال دو بخش که عبارتنداز: ۱ – مراحل جنینی و دوران اولیه رشد ۲ - مراحل دیگر رشد، یعنی بالاتر از دوران جنینی و شیرخوارگی، اطفال بزه دیده ی مورد بحث در این بخش لزوما اطفال غیر شیرخوار نیستند و چه بسا اطفال شیرخوار نیز ممکن است قربانی این گونه اعمال ارتکابی واقع شوند.

اطفال، بزه دیدگی، حمایت کیفری، جرایم جسمانی