یوسف درویشی - گروه علمی جغرافیا ,و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور تهران، ایرا ن
حمید حسن بیگلو - دانشجوی دکترای دانشگاه آزاد مرند
فاطمه درویشی - دانشجوی روانشناسی

کاربری اراضی شهری، یکی از ابزارهای مهم برای دستیابی به اهداف کلان اجتماعی، اقتصادی و کالبدی است؛ که نه تنها تاثیر بر سرمایه گذاری و تصمیم گیری های شهر می گذارد، بلکه نقشی مهم در بر ناهنجاریهای اجتماعی و امنیت شهری دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش برنامه ریزی کاربری اراضی شهری در کاهش ناهنجاریهای اجتماعی شهر مرند به اجرا درآمده است. تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی - پیمایشی و از نظر روش اجرا میدانی می باشد. جامعه آماری پژوهش زندانیان مرد زندان مرند، که تعداد آنها ۲۶۰ نفر می باشد. با توجه به قوانین و ضوابط حاکم بر زندان های سطح کشور اجازه مصاحبه با تعداد ۴۰ نفر داده شد و بالاجبار حجم نمونه این پژوهش ۴۰ نفر از زندانیان مرد می باشد. همچنین برای رسیدن به نتایج مطلوب از پرسشنامه محقق ساخته برای جمع اوری داده ها استفاده شد. پایایی پرسشنامه توسط آزمون آلفای کرونباخ، ۰.۸۵۷ محاسبه گردید که نشانگر پایایی بالای پرسشنامه ها می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو قسمت آمارتوصیفی(میانگین، نمودار،فراوانی و. ..) و آمار استنباطی(آزمون تی تک نمونه ای) انجام پذیرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد که برنامه ریزی کاربری اراضی شهری در کاهش ناهنجاریهای اجتماعی شهر مرند نقش موثر دارد. کاربری مسکونی اراضی، کاربری آموزشی اراضی، کاربری اداری و نظامی اراضی، در کاهش ناهنجاریهای اجتماعی شهر مرند نقش موثر دارد. کاربری پارک ها و فضای سبز اراضی، کاربری تجاری اراضی، در کاهش ناهنجاریهای اجتماعی شهر مرند نقش موثر ندارد. بنابراین برای جلوگیری از تشدید جرائم شهری مرند ، پیشنهاد می شود که توجه ویژه به برنامه ریزی توزیع عادلانه فضای کاربری اراضی شهری شود و با نظارت بر فضاهایی که مراقبت کمتری از آنها می شود و تغییر کاربری آنها در صورت نیاز و همچنین با مراقبت از فضاهای بدون صاحب، از وقوع جرم در سطوح شهر مرند پیشگیری کرد.

سیاستگذاری, کاربری اراضی, مرند, ناهنجاری اجتماعی