فرشاد گلشنی - دانش آموخته دکتری اگرواکولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
محمد رضا اصغری پور - گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
سید احمد قنبری - گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
اسماعیل سیدآبادی - گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران

در سال های اخیر تلفیق فعالیت های زراعی و دامپروری به منظور مقابله با مشکلات ناشی از نظام های فشرده تولید موردتوجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه ارزیابی چگونگی تاثیر یک نظام یکپارچه تولید زراعی و دامی بر پایداری اکولوژیکی نظام های تلفیقی و مقایسه با نظام منفرد تولید محصولات زراعی با استفاده از رهیافت تحلیل امرژی بود. این مطالعه با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده از سطح نظام های خرده مالکی اراضی کشاورزی و دام های روستای بلند، سیستان، ایران در سال ۱۳۹۸ انجام شد. مقدار امرژی حمایت کننده از نظام های تولید زراعی و تلفیقی روستای بلند سیستان به ترتیب ۱۰۱۸×۴/۴۱ و ۱۰۱۸×۹/۴۳ ام ژول خورشیدی در سال بود. نتایج مربوط به مقادیر امرژی ویژه (SE)، نسبت عملکرد امرژی (EYR)، نسبت سرمایه گذاری امرژی (EIR)، نسبت بار محیطی (ELR)، نسبت مبادله امرژی (EER)، تراکم سود خالص (NBD) و نسبت خروجی به ورودی های اقتصادی (O/I) نشان داد که نظام تلفیقی به دلیل روابط متقابل مثبت بین اجزاء زراعی و دامی در کنار پایداری محیط زیستی بالا، سود خالص بالاتری را نسبت به نظام های زراعی منفرد حاصل می‎نماید. نتایج نشان داد تلفیق محصولات زراعی و دام این پتانسیل را دارد که ضمن کاهش ریسک اقتصادی و افزایش سودآوری، مزایای زیادی برای حفاظت از منابع خاک و آب و بهره وری از چرخه مواد مغذی ایجاد کند؛ بنابراین، یک نظام تولید یکپارچه محصولات زراعی-دامی به عنوان گزینه مناسب برای تولیدکنندگان جهت تنوع بخشیدن به عملیات کشاورزی جهت جلوگیری از مخاطرات، بهبود تولید اکولوژیکی محصولات و جلوگیری از آسیب های محیطی  ناشی از فرسایش خاک و از بین رفتن عناصر غذایی، توصیه می شود.

ارزیابی پایداری, اقتصاد محیط زیست, بار زیست محیطی, نهاده‎های تجدیدپذیر