شهر تهران، پایتخت ایران از کلانشهرهای بزرگ دنیاست که جمعیتی نزدیک به هشت میلیون نفر را در خود جای داده است. به همین دلیل سالیانه با وجود اعمال مدیریت های جنبی فراوان، بر آلودگی این شهر افزوده شده است. انتخاب گیاهان متناسب با محیط، در طراحی فضای سبز، بسیار کارامد است. درختان با توجه به عمر طولانی خود به عنوان موجودات زنده، می توانند بهترین و دقیق ترین شاخص برای تحقیق روی تنش های محیطی باشند. در این تحقیق، ابتدا ۶۰ پایه از گونه چنار  (Platanus orientalis) در پنج منطقه تهران با اندازه های مختلف آلودگی و جمعیت و  براساس نقشه آلودگی شهر تهران نشانه گذاری شد. پس از نمونه برداری، با استفاده از مته سال سنج در دو جهت عمود برهم و در ارتفاع برابر سینه، مقدار رویش سالیانه ۲۵ سال گذشته تعیین شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که رویش درختان چنار به ویژه طی۱۰ سال اخیر به شدت کاهش یافته است، درحالی که درختان چنار بررسی شده با قطر برابر سینه متوسط ۳۶ سانتی متر، هنوز در دوره جوانی و رویش مطلوب هستند. محاسبات آماری انجام گرفته روی مقدار رویش نشان می دهد که مناطق سعادت آباد و آزادی نسبت به دیگر مناطق دارای رویش بیشتر و مناطق یخچال و نارمک دارای رویش کمتر هستند و منطقه مفتح در حد واسط مناطق دیگر از نظر رویش قرار دارد. مقایسه نتایج با داده های بارندگی نشان می دهد که نوسان رویشی با تغییرات بارندگی همخوانی ندارد که ممکن است نشان دهنده دیگر عوامل اثرگذار مانند آلاینده های هوا بر رویش باشد.

آلودگی هوا, تهران, پایش, چنار, ‎ حلقه های رویشی