در این پژوهش، یکان مدیریت سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور (سامان عرفی روستا) با یکان مدیریت مردم محلی (سامان های عرفی کوچک درون سامان بزرگ) مقایسه شد. برای مقایسه از تحلیل های دست اندرکاران و فرایند تحلیل سلسله مراتبی و به منظور ارزیابی خطای عدم اطمینان در تصمیم گیری از تحلیل حساسیت پویا استفاده شد. نتیجه فرایند تحلیل سلسله مراتبی نشان می دهد یکان مدیریت مردم محلی ارجحیت بیشتری دارد. با افزایش اهمیت عنصرهایی که تفاوت وزن دو گزینه را بیشتر می کنند، نتیجه تحلیل تصمیم با نتیجه انتخاب اولیه یکسان است. از این رو نتیجه پژوهش پایدار است.

مردم محلی, تحلیل دست اندرکاران, فرایند تحلیل سلسله مراتبی, تحلیل حساسیت, مشارکت